,,Mów dziecku, że jest dobre,
że może, że potrafi”
Janusz Korczak
Dyżury pedagoga szkolnego i specjalnego
oraz psychologa szkolnego
w roku szkolnym 2024/2025.
Zapraszamy do kontaktu!
Pedagog szkolny: Emilia Aksamit
Psycholog szkolny: Agnieszka Zielińska
Pedagog specjalny:w zastępstwie za p. Krystynę Gęsicką
p. Grażyna Zasadowska i p. Natalia Motylewska
Nazwisko i imię | poniedziałek | wtorek | środa | czwartek | piątek |
Zasadowska Grażyna |
12:35 - 13:40 15:30 - 17:30 |
8:40 - 9:40 | 10:35 - 11;30 | 11:50 - 13:50 | 7:55- 8:55 |
Motylewska Natalia | 15:30 - 17:30 | --- | ---- |
7:45 - 9:45 10:50 -11:50 12:50 -13:50 |
---- |
***************************************************
AKTUALNOŚCI
***
Program profilaktyczny „Godzina dla MŁODYCH GŁÓW”
https://mlodeglowy.pl/
Nasza szkoła przystąpiła do programu profilaktycznego „Godzina dla MŁODYCH GŁÓW”, który, jest reakcją na obecną kondycję zdrowia psychicznego wśród młodych. Program powstał w odpowiedzi na potrzeby uczniów, ich rodziców oraz nauczycieli i podkreśla znaczenie otwartej dyskusji o zdrowiu psychicznym.
Celem programu jest normalizowanie rozmów o zdrowiu psychicznym, rozwijanie kompetencji emocjonalno-społecznych i samoświadomości wśród młodzieży, a także wyposażenie osób uczniowskich w narzędzia do otrzymywania wsparcia. Program dąży również do profilaktyki zachowań autodestrukcyjnych poprzez edukację i zmianę postaw.
Program „Godzina dla MŁODYCH GŁÓW” oferuje cztery lekcje na każde półrocze, które dostosowane są do różnych grup wiekowych: klasy I-III, IV-VI, VII-VIII oraz szkół ponadpodstawowych. Zawiera on szczegółowe scenariusze zajęć wraz z materiałami dla osób uczniowskich. Program wzbogacony jest o miniprzewodniki z teorią i wskazówkami metodycznymi, a dla starszych grup – o filmiki od ambasadorów projektu. Zajęcia mogą być prowadzone przez pedagogów, psychologów lub wychowawców.
Program Profilaktyczny „Godzina dla MŁODYCH GŁÓW” został opracowany przez grono specjalistów z dziedziny pedagogiki, edukacji, psychologii czy higieny cyfrowej – zarówno przy udziale praktyków, jak i pracowników naukowych.
Program Profilaktyczny „Godzina dla MŁODYCH GŁÓW” od samego początku podlega ewaluacji, która prowadzona jest przez zespół ekspertów pod kierownictwem Michała Kociankowskiego (pracownia badawcza Synergia).
***
Masz te eMOCje!
Kierunek -> innowacje edukacyjne w obszarze pomocy psychologiczno-pedagogicznej
W dniu 20.09.2024 r. nasza pedagog szkolna Emilia Aksamit i logopedka Marta Giziewska brały udział w rozmowie z Komisją Konkursową POPOJUTRZE 3.0 prezentując swój autorski model innowacji: Masz te eMOCje!, którego celem jest rozwój kompetencji emocjonalnych uczniów klas I-III w obszarze nazywania, wyrażania i współodczuwania emocji, które są kluczowe dla prawidłowego rozwoju poznawczego, psychicznego i społecznego. Model innowacji oparty jest na filozofii Kaizen (metoda małych kroków) i składa się z: Krok 1. Wprowadzenie w świat emocji; Krok 2. Poznanie emocji podstawowych; Krok 3: Rozwój empatii.
Model innowacji został zaprezentowany przez autorki za pomocą teatru kamishibai. Gratulujemy i trzymamy kciuki za powodzenie projektu!
***
20 i 25 września 2024 r. Fundacja NOWE HORYZONTY z Warszawy, przeprowadzi w klasach siódmych i klasie ósmej cykl warsztatów profilaktycznych na temat stresu i depresji. Każdy warsztat będzie trwał 90 minut, a na jego zakończenie każdy z uczniów biorący udział w warsztacie otrzyma silikonową bransoletkę z napisem #profilaktyka pozytywna. Celem ogólnym programu jest kształtowanie umiejętności radzenia sobie ze stresem i negatywnymi emocjami poprzez poszerzenie wiedzy na temat czynników stresujących i metod opanowywania.
Poprzez udział w zajeciach, uczniowie rozwiną następujące umiejętności:
Uczeń definiuje termin stresu
Uczeń charakteryzuje sytuacje wywołujące odczuwanie stresu
Uczeń wymienia własne sposoby radzenia sobie z negatywnymi emocjami
Uczeń poznaje skuteczne techniki radzenia sobie w sytuacjach stresujących
Uczeń kształtuje umiejętność efektywnego pokonywania stresu
Organizatorzy przeprowadzą ankiety („przed i po”) i na podstawie wyników tej ewaluacji, przygotują raport dla szkoły.
Informacje o Osobie Prowadzącej: Pani PATRYCJA WASIELEWSKA, pedagog, ukończyła studia licencjackie na kierunku pedagogika szkolna z socjoterapią, kontynuuje naukę na studiach magisterskich uzupełniających. Pani Patrycja ma doświadczenie w pracy z dziećmi i młodzieżą, min. jako animator, wychowawca kolonijny, koordynowała również pracę zespołu wychowawców na koloniach dla dzieci i młodzieży. Ukończyła wiele kursów rozwijających jej kompetencje, min. warsztat rozwiązywania problemów oraz analitycznego i kreatywnego myślenia, a także warsztat kompetencji interpersonalnych i współpracy w zespole.
Biuletyn_nr_03-11-2023-2024.pdf
Biuletyn_nr_04-12-2023-2024.pdf
Klasy I-III na zajęciach z psychologiem poznają pojęcie empatii, zastanawiamy się, na czym polega i czy jest obecna w naszym życiu. Empatia jest kluczową umiejętnością społeczną, która pozwala na budowanie dobrych i satysfakcjonujących relacji w życiu.
Empatia to zdolność do rozumienia i wczuwania się w uczucia innych osób. Jest istotnym elementem radzenia sobie z emocjami (zarówno własnymi, jak i innych osób), a to pomaga w budowaniu silnych i satysfakcjonujących relacji. Brak empatii lub jej niewystarczający poziom może prowadzić do wielu trudności
Konrad Piotrowski, Beata Ziółkowska, Julita Wojciechowska
„Rozwój nastolatka. Wczesna faza dorastania”
We wczesnej fazie dorastania rozpoczyna się proces przygotowywania fizycznego i psychicznego
do podjęcia w przyszłości zadań okresu dorosłości. Uwaga nastolatka zaczyna koncentrować się
na kwestiach związanych z procesem formowania tożsamości. Oto podstawowe pytania stawiane sobie przez nastolatki:
• Kim jestem?
• Kim nie jestem?
• Kim chcę być i w jaki sposób pokazywać się
innym?
• Jak nie chcę być spostrzegany?
• W jakich rolach chcę funkcjonować w dorosłym życiu?
W okresie wczesnego dorastania nastolatki doświadczają wielu zmian w krótkim czasie, co może prowadzić do odczuwania niepokoju i zagubienia.
Wzrastający w tym okresie krytycyzm obejmuje sferę ciała, ale także ujawnia się ze znaczną siłą
w postrzeganiu świata i innych ludzi. W efekcie nastolatki dostrzegają słabości i różne braki u swych rodziców i próbują poszukiwać innych, bardziej atrakcyjnych ich zdaniem wzorców zachowania.
Dotychczasowe, jasne i uporządkowane, relacje z najbliższymi zaczynają obfitować w nieporozumienia i konflikty.
Nastolatki, kwestionując zasady panujące w rodzinie, domagają się nowych praw i przywilejów. Coraz więcej czasu poświęcają rówieśnikom, którzy stają się istotnym punktem odniesienia dla formowania obrazu samych siebie, a w konsekwencji dla kształtowania samooceny.
Koledzy i koleżanki stanowią jednocześnie niezwykle istotny w tym okresie społeczno-kulturowy kontekst rozwoju, co oznacza, że rówieśnicy wpływają na przebieg rozwoju nastolatka.
PRZYPOMINAMY O ZEBRANIACH Z RODZICAMI
zebranie plenarne dla rodziców uczniów klas I – III zebranie plenarne dla rodziców uczniów klas IV - VIII |
24.04.2024 r. , godz. 17.30 25.04.2024 r. , godz. 17.30 |
Zgłosiliśmy naszą szkołę do programu profilaktycznego. „Godzina dla MŁODYCH GŁÓW”. Jest to ogólnopolski program zainicjowany przez Fundację UNAWEZA, powstał w odpowiedzi na potrzeby uczniów, ich rodziców oraz nauczycieli i podkreśla znaczenie otwartej dyskusji o zdrowiu psychicznym.
Szczegóły na temat tej inicjatywy można znaleźć na stronie internetowej Programu:
Studentki pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, pod kierunkiem pani pedagog Emilii Aksamit, przygotowały i przeprowadziły zajęcia edukacyjne w klasach I-III, natomiast w klasach I - VI odbyły się zajęcia prowadzone przez młodzież z I Liceum Ogólnokształcącego w Toruniu. Nastolatkowie realizowali dla swoich młodszych kolegów i koleżanek projekt „Zwolnieni z teorii: Światotwórcy”, zajęcia rozwijające kreatywność i pozwalające przyjrzeć się swoim cechom i potencjałom.
19 kwietnia 2024 roku obchodziliśmy 81. rocznicę powstania w getcie warszawskim. Upamiętniliśmy to wydarzenie przypinając papierowe żonkile, które są symbolem pamięci o tamtym wydarzeniu.
9 kwietnia (wtorek) z okazji Światowego Dnia Świadomości Autyzmu pod hasłem „Na niebiesko dla Autyzmu” uczniowie brali udział w wielu inicjatywach, min. ozdabianie koszulek, ozdabianie serc (breloczków) oraz smyczy. Powstał plakat pokolorowany przez wszystkie klasy oraz praca wykonana przez uczniów klasy VIa. Miała miejsce również wystawa prac plastycznych pt. „Chodź, poznaj mój świat!”.
Drogi Rodzicu, zachęcamy do wdrożenia kilku prostych wskazówek,
które pomogą budować i pogłębić więź i relację między Tobą, a
dzieckiem. Wiemy o tym, że bardzo Wam - Rodzicom, zależy na
dobrym kontakcie z własnym dzieckiem, chcecie, aby to do Was
zwracało się z wszelkiego rodzaju trudnościami i problemami.
Proponujemy, aby zacząć od następujących kroków:
Zapytaj, jak minął dzień, nie pytając o szkołę.
Spróbujcie spędzić razem czas (gotowanie, wspólny posiłek, spacer, gra w planszówki, lodowisko)
Powiedz codziennie jeden pozytywny komunikat do swojego dziecka.
Poniżej podsyłamy link do bardzo przejrzystej, prostej i czytelnej broszury stworzonej przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę (broszura w formacje pdf do pobrania):
Nie rodzimy się rodzicami, ale uczymy się nimi być - 10 wskazówek, które pomogą Ci wzmocnić dziecko
https://edukacja.fdds.pl/course/view.php?id=463
PRZYPOMINAMY O ZEBRANIACH
zebranie plenarne dla rodziców uczniów klas I – III 7.02.2024 r. , godz. 17.30
zebranie plenarne dla rodziców uczniów klas IV – VIII 8.02.2024 r. , godz. 17.30
************************************************************************************************
Psycholog realizuje cykliczne zajęcia zarówno indywidualne, jak i grupowe, mające na celu obniżenie napięcia poprzez relaksację. Relaksacja to nie tylko medytacja, zamykanie oczu, można odstresowywać się za pomocą kolorowanek, treningu uważności, przebywania w otoczeniu przyrody, słuchania muzyki. Zachęcamy, aby proponować dzieciom takie chwile odpoczynku i resetu. Na zdjęciach kolorowanka naszego ucznia i zajęcia grupowe w klasie II
Rzecznik Praw Dziecka zainicjował przedsięwzięcie stanowiące jedną z możliwości odpowiedzi na potrzeby dzieci i młodzieży zmagających się z kryzysem psychicznym. Zważywszy na sytuację związaną z panującą pandemią koronawirusa oraz wiążącymi się z nią przymusem izolacji, ograniczenia kontaktów, w tym też utrudnionej możliwości uzyskania pomocy psychologicznej, uruchomił całodobowy Dziecięcy Telefon Zaufania – 800 12 12 12 i dedykowany młodym ludziom czat internetowy (https://brpd.gov.pl/sos-czat/)
Podejmując kontakt za pośrednictwem tych dwóch kanałów komunikacji dziecko uzyskać może natychmiastowe wsparcie, podzielić się swoimi przeżyciami i wspólnie ze wspierającą osobą dorosłą zastanowić się nad rozwiązaniem swoich problemów.
Więcej na ten temat przeczytać można na stronie
https://brpd.gov.pl/2020/12/07/startuje-calodobowy-dzieciecy-telefon-zaufania-iczat-internetowy/
Oferta poradni psychologiczno-pedagogicznej
Formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej
1. Dla rodziców:
2. Dla nauczycieli:
3.Dla uczniów:
Dokumenty można kierować pocztą, na e-mail lub złożyć w skrzynce podawczej, znajdującej się w poradni. Druki do pobrania na stronie poradni (www.poradnia-chelmza.pl). Specjaliści skontaktują się z zainteresowanymi, by omówić dalsze postępowanie.
Bezpłatny kryzysowy telefon zaufania dla dorosłych
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do niedzieli (z wyjątkiem dni świątecznych!), w godzinach 14.00-22.00.
Czytaj więcej
Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży.
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do niedzieli, w godzinach 12.00-02.00.
Czytaj więcej
Centrum Wsparcia dla osób w stanie kryzysu psychicznego – bezpłatny telefon czynny całą dobę (24h).
Czytaj więcej
Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży Rzecznika Praw Dziecka.
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do piątku, w godzinach 8.15-20.00. Pod numer Dziecięcego Telefonu Zaufania mogą również dzwonić osoby dorosłe, by zgłosić problemy dzieci.
Czytaj więcej
Bezpłatny telefon wsparcia dla osób po stracie bliskich (będących w żałobie).
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do piątku, w godzinach 14.00-20.00.
Czytaj więcej
Bezpłatny ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie – Niebieska Linia – czynny całą dobę (24h).
Czytaj więcej
Bezpłatny telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do piątku, w godzinach 12.00-15.00.
Czytaj więcej
Ogólnopolski Telefon Zaufania Narkotyki – Narkomania
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do niedzieli (z wyjątkiem świąt państwowych) w godzinach 16.00-21.00 (koszt jak za połączenie lokalne, niezależnie od jego trwania).
Szanowni Państwo!
Pragniemy zaprosić Państwa do zapoznawania się z opracowaniami przygotowanymi przez specjalistów szkolnych: pedagoga szkolnego, logopedę i nauczycieli wspomagających. W każdy wtorek i czwartek na stronie naszej szkoły w zakładce: pedagog będziemy przygotowywać dla Państwa nowe publikacje. Jesteśmy otwarci na Państwa propozycje co do tematów opracowań, dlatego zachęcamy do wskazywania zagadnień, które w obecnej sytuacji są dla Państwa ważne i potrzebne.
Pozdrawiamy
Zespół Specjalistów Szkolnych
Do tej pory udało nam się przygotować dla Państwa i naszych uczniów artykuły:
- Kwiecień miesiącem wiedzy o autyzmie;
- charakterystyka mowy osób z autyzmem;
- w jaki sposób rozmawiać z dzieckiem o sytuacji związanej z koronawirusem;
- jak wspierać dziecko w domowej edukacji?
- jak umilić sobie czas w okresie pandemii?
- jak skutecznie uczyć się w domu?
- warto rozmawiać z dzieckiem o emocjach;
- depresja u dzieci i młodzieży;
- mikroekspresje;
- psychospołeczne konsekwencje wad wymowy.
JAK WSPOMÓC SWOJE PSYCHICZNE FUNKCJONOWANIE?
Dbaj nie tylko o zdrowie fizyczne! Pamiętaj, że jesteśmy całością, nasze ciało i umysł funkcjonują razem każdego dnia i nie możemy pomijać żadnej z tych części bo to może nam zaszkodzić… Oto propozycje, jak możesz wspomóc swoje psychiczne funkcjonowanie, spróbuj od dzisiaj:
Opracowała: Agnieszka Zielińska
KWIECIEŃ MIESIĄCEM WIEDZY O AUTYZMIE
Światowy Dzień Świadomości Autyzmu jest obchodzony corocznie 2 kwietnia we wszystkich krajach wspólnoty ONZ. Ogólnoświatowa inicjatywa Na niebiesko dla autyzmu (LIGHT IT UP BLUE) rozpoczyna obchody światowego miesiąca wiedzy o tym zaburzeniu. Celem akcji jest pomoc w zrozumieniu tego zaburzenia i uwrażliwienie innych na problemy dotkniętych nim osób i ich rodzin.
Obecnie coraz więcej mówi się o autyzmie, a znakiem solidarności z osobami cierpiącymi na to zaburzenie stał się kolor niebieski. Dlaczego akurat kolor niebieski? Na ten temat istnieje wiele domysłów. Kolor niebieski to kolor niewinności, nadziei, ale również kolor kojarzony z chłopcami, a wśród dzieci autystycznych jest znacznie więcej chłopców niż dziewczynek.
Data 2. kwietnia ma dać osobom z autyzmem i ich rodzinom nadzieję na lepsze życie. To ważne, żebyśmy w tym dniu pokazali, że jesteśmy otwarci na osoby z autyzmem. Każdy może wyrazić swoją solidarność oświetlając budynek na niebiesko, dodać niebieski kolor do ubrania, propagować logo akcji w Internecie (np. na Facebooku), a także wesprzeć finansowo organizacje działające na rzecz osób z autyzmem (np. przekazując im 1% podatku lub darowiznę). My jako nauczyciele również dołączyliśmy do akcji i z dumą wspieramy tę inicjatywę! Jak podkreśla Konwencja Praw Osób Niepełnosprawnych: osoby z autyzmem są równe wobec prawa i przysługują im wszystkie prawa człowieka i podstawowe wolności. Motto towarzyszące tej akcjI:
AUTYZM poznaj, zrozum i zaakceptuj!
Zapraszamy do zapoznania się z krótkimi filmikami:
https://www.youtube.com/watch?v=BJ54d08_vq4
https://www.youtube.com/watch?v=QLv-dvLCgAg
https://www.youtube.com/watch?v=UHKKXG0ivRE
https://www.youtube.com/watch?v=nW8NLnTB1wc
Opracowała: Natalia Motylewska
Charakterystyka mowy osób z autyzmem
Komunikacja werbalna jest najdoskonalszym sposobem komunikowania się. W grupie dzieci z deficytami rozwojowymi ta możliwość jest często ograniczona, co wiąże się z dużym zróżnicowaniem rozwoju, umiejętności i sposobów porozumiewania się (Minczakiewicz, 2001, s. 26). Zaburzenia mowy u osób z autyzmem są zróżnicowane. Rozwój mowy zazwyczaj jest opóźniony od kilku miesięcy poprzez kilkanaście miesięcy, aż w końcu po całkowity brak mowy. Nieprawidłowy rozwój mowy jest najczęstszą przyczyną budzącą niepokój rodziców. Rozwój mowy u dzieci z autyzmem jest nieharmonijny i jest własnością indywidualną. Od opanowania języka z opóźnieniem, poprzez regres lub zahamowanie bądź zaburzenie rozwoju, aż po niezdolność przyswojenia mowy, czyli jej brak (Bobkowicz-Lewartowska, 2005, s. 57).
Opanowanie języka na dobrym poziomie nie jest współmierne z jego użyciem do komunikacji. Najczęściej problemem nie jest umiejętność budowania zdań i niepoprawna artykulacja, ale wykorzystanie mowy stosowanie do sytuacji społeczno-komunikacyjnej (Markiewicz, 2004, s. 104). Trudności zauważalne są zarówno na poziomie nadawczym, jak i odbiorczym w procesie nawiązywania i podtrzymywania interakcji społecznych. Wiąże się to z zaburzeniem pragmatycznego aspektu komunikacji. Deficyty z zakresie komunikacji przekładają się na funkcjonowanie dziecka w sferze społecznej. Hanna Olechnowicz stwierdza, że cechą charakterystyczną, jaką można przypisać dziecku ze spektrum autyzmu jest postawa od ludzi i świata. Dzieci te bywają pogodne i umieją się cieszyć, ale zarazem ich zachowania cechują się autostymulacjami, trudnością w nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji, zaburzeniami spostrzegania, a przede wszystkim mowy (2012, s. 24). Ponadto mowa osób z autyzmem charakteryzuje się zaburzeniami treści i formy przekazu w zakresie intonacji, tempa, rytmu i akcentu. Często opisywana jest jako monotonna i stereotypowa, a ton wypowiedzi jako charakterystyczny dla zdań pytających. U większości osób występuje echolaliczne powtarzanie zwrotów, wyrazów, zdań. Pojawiają się błędy w strukturze gramatycznej. Mogą pojawić się nieprawidłowości fonetyczne pod względem artykulacyjnym, choć zasadniczo, mimo opóźnionego rozwoju mowy, artykulacja jest prawidłowa. Słownictwo cechuje przewaga rzeczowników i czasowników oraz zmniejszenie liczby przymiotników, liczebników, zaimków osobowych i przyimków (Bigas, 2012, 372). Język osób z autyzmem często jest odbierany, jako zbyt formalny, dojrzały lub nieanalogiczny do wieku. Jednocześnie zauważa się zaburzenia aspektu niewerbalnego, tzn. występują nieprawidłowości w obrębie rozumienia i stosowania mimiko, gestykulacji i prozodii mowy. Wszelkie te nieprawidłowości przekładają się na trudności w odbiorze i rozumieniu, zwłaszcza komunikatów niewyrażonych wprost (Szafrańska, Klonowska-Senderska, 2013, 87).
Respektując wszelkie uwarunkowania rozwoju mowy i komunikacji osób ze spektrum autyzmu przy planowaniu program oddziaływań logopedycznych należy w celach uwzględnić kształtowanie kompetencji językowych, ale nie można zapominać o kształtowaniu kompetencji i sprawności komunikacyjnej (Panasiuk, 2016, s. 228). Proces terapeutyczny osób z autyzmem w głównej mierze ma prowadzić do rozwijania umiejętności komunikacyjnych pozwalających na jak najpełniejsze funkcjonowanie społeczne. Efekty terapii powinny być wyznaczane indywidualnie dla każdej osoby, ze szczególnym uwzględnieniem jego cech, możliwości i ograniczeń. W terapii logopedycznej zaleca się stosowanie procesu dwutorowości. Polega on na tym, że pierwszym, priorytetowym etapem jest kształtowanie kompetencji komunikacyjnej, a dopiero później zaleca się skupienie na kształtowaniu kompetencji językowej. Pojęcie kompetencji komunikacyjnej uwydatnia społeczno-poznawcze źródło nabywania mowy oraz jej funkcjonalną i pragmatyczną specyfikę, a ponadto aktywną rolę samego dziecka w procesie nabywania mowy (Twardowski, 2002, s. 102). Kompetencję komunikacyjną najzwięźlej można prezentować, jako wiedzę na temat użycia języka w grupie społecznej (Czaplewska, Kaczorowska-Bray, 2005, s. 448). Przyjmować można, że komunikacyjne czynności umysłowe, a więc sprawność systemowa i społeczna sprawność komunikacyjna, należą do sfery sprawności realizacyjnych i stanowią o sposobach korzystania z ukształtowanych w umyśle kompetencji (Przybyla, 2015, s. 322-323). Z kolei kompetencją językową jest nieświadoma wiedza pozwalająca nadawcy tworzyć i rozumieć coraz więcej nowych zdań. Ponadto dozwala parafrazowanie, rozpoznawanie wieloznaczności oraz selekcjonowanie zdań poprawnie zbudowanych gramatycznie od niepoprawnych (Czaplewska, 2015, s. 87-88).
Porównując kompetencja komunikacyjna to zdolność do efektywnego porozumiewania się z drugim człowiekiem za pomocą języka w obrębie grupy społecznej. Z kolei kompetencja językowa jest nieuświadomioną wiedzą do użycia języka zgodnie z przyjętymi i obowiązującymi regułami (Błeszyński, 2014, s. 46-47).
Ważniejsze publikacje:
Bigas, U. (2012). Autyzm – charakterystyka zaburzeń językowych w autystycznym spectrum zaburzeń. W: S. Grabias. M. Kurkowski (red.), Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Błeszyński J. J. (2014). Rozwój komunikacji – mowy i języka – w różnych ujęciach teoretycznych. W: D. Baczała. J. J. Błeszyński (red.), Metody komunikacji alternatywnych
i wspomagających. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Bobkowicz-Lewartowska, L. (2005). Autyzm dziecięcy. Zagadnienia diagnozy i terapii. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Markiewicz, K. (2004). Możliwości komunikacyjne dzieci autystycznych. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Olechnowicz, H. (2012). Jak uwolnić w dzieciach z autyzmem wrodzone wzorce przywiązania? W: H. Olechnowicz. R. Wiktorowicz (red.), Dziecko z autyzmem. Wyzwalanie potencjału rozwojowego. Warszawa: PWN.
Panasiuk, J. (2016). Specyficzne zaburzenia rozwoju mowy w diagnozie i terapii logopedycznej. W: K. Kaczorowska-Bray, S. Milewski (red.), Wczesna interwencja logopedyczna. Gdańsk: Harmonia Universalis.
Twardowski, A. (2002). Kształtowanie dialogowej kompetencji komunikacyjnej u uczniów niepełnosprawnych intelektualnie. Kalisz-Poznań: Instytut Pedagogiczno-Artystyczny UAM.
Opracowała: Marta Giziewska
W jaki sposób rozmawiać z dzieckiem o sytuacji związanej z koronawirusem
Sytuacja w której obecnie się znajdujemy, jest dla nas wszystkich nowa i wzbudziać może różne emocje, co jest zupełnie normalne. Zapewne podjęliście już Państwo rozmowy na temat koronawirusa ze swoimi dziećmi. Z racji tego, że temat jest nadal bardzo aktualny, poniższe opracowanie ma na celu przybliżyć Państwu zasady, które w takich rozmowach mogą okazać się pomocne. Zachęcam również do zapoznania się z załączonymi na końcu linkami do materiałów edukacyjnych.
Jak odpowiadać na trudne pytania dzieci na temat sytuacji związanej z koronawirusem?
Co robić, by minimalizować obawy dziecka?
Drogi Rodzicu bądź przykładem, podkreślaj wagę ograniczania bezpośrednich kontaktów, mów o mycia rąk, pokazuj jak robić to poprawnie, bądź przy dziecku. Taka postawa uspokaja dzieci, gdyż pokazuje, że w trudnej sytuacji wiemy, co zrobić i że mamy jakiś wpływ. Przygotowuj razem z dzieckiem zdrowe posiłki, opowiedz dziecku, o istocie zdrowego odżywiania i jego wpływie na zwiększenie odporności. Najmniejsze rzeczy robione wspólnie, zmniejszają bezradność naszą i dziecka. Spróbujcie potraktować ten czas jako moment zatrzymania i zadbania o więź, która daje dziecku największą siłę, ale w trudnych chwilach nie wahajmy się skorzystać z pomocy specjalistów.
Rodzicu więcej informacji znajdziesz:
Źródło opracowania:
Opracowała: Emilia Aksamit- pedagog szkolny
Jak wspierać dziecko w domowej edukacji?
Obecna sytuacja, w jakiej znaleźliśmy się z powodu ostatnich wydarzeń dla wszystkich nas nie jest łatwa i nie bardzo wiemy, jak sobie z nią radzić. Stanęliśmy przed wyzwaniem zdalnej edukacji. Uczniowie chętnie skorzystaliby z dodatkowych wakacji, ale rok szkolny trwa i uczymy się dalej. Pojawia się zatem pytanie:
Co mogę zrobić, aby pomóc dziecku w nauce domowej?
1. Stwórzcie wspólnie plan dnia – ustalcie wspólnie plan, w którym będą uwzględnione: wykonywanie codziennych obowiązków domowych, nauka i odrabianie zadań, ale również odpoczynek, wspólne spędzanie czasu, np. grając w gry planszowe, czytając książki, oglądając wspólnie film. Taki plan pozwoli dziecku nauczyć się pewnego rytmu dnia i zdrowych nawyków, nauczy rozkładać zadania w czasie, zmobilizuje do samodyscypliny, dzięki czemu ilość obowiązków nie będzie tak przytłaczająca i zniechęcająca do działania.
2. Ucz się razem z dzieckiem - dziecko pozostawione samemu sobie napotka podczas nauki na problemy i trudności, które skutecznie je zniechęcą. Wspólne odrabianie zadań, uczenie się będzie przyjemniejsze i efektywniejsze, gdy dziecko poczuje wsparcie najbliższych. Zachęcaj dziecko swoim przykładem, czytaj książki, rozwiązuj szarady, krzyżówki i łamigłówki. Zaczynajcie od najłatwiejszych zadań. W ten sposób lista rzeczy do odrobienia będzie szybko maleć.
3. Naucz dziecko wyciszania emocji, koncentracji na zadaniu - pozytywne nastawienie Twoje i dziecka do działania, podejmowania wyzwania uczenia się, to idealny sposób, by wystartować. Zaproponuj napicie się wody, rozciągnięcie ciała i wykonanie kilku głębszych oddechów, by ciało także było gotowe do pracy. Dopiero potem dziecko powinno zastanowić się, co jest do zrobienia. Nauka w odpowiednim stanie emocjonalnym jest znacznie skuteczniejsza i mniej frustrująca.
4. Dla młodszych dzieci - zamień naukę w zabawę, by zachęcić dziecko do nauki - dziecko uwielbia się bawić. Nauka pozbawiona cech zabawy, szybko może stać się przykrym obowiązkiem. Wymyślajcie gry, zabawy, przekładajcie trudno zrozumiałe liczby na lalki, samochodziki, i inne zabawki – dzięki temu dziecku łatwiej zrozumie trudne zagadnienia.
5. Naucz dziecko traktować naukę jak wyzwanie - łatwo zamienić ją w przyjemność. Niech odrabianie lekcji będzie wyzwaniem. Stwórzcie wspólnie „Księgę wyzwań” i „Księgę umiejętności”, w których będziecie zapisywać kolejne wykonane zadania i zdobyte umiejętności. Dzieci lubią się uczyć, a kiedy widzą efekty swojej pracy, że tyle już potrafią, czerpią z tego ogromną satysfakcję i motywację do podejmowania się trudniejszych zadań.
6. Korzystaj z nowoczesnych pomocy naukowych - tablety, gry edukacyjne, pomoce naukowe, strony z grami edukacyjnymi (poniżej znajdziecie linki) – to wszystko może uatrakcyjnić naukę. Matematyka staje się o wiele prostsza, gdy skorzystamy z którejś z niezliczonych aplikacji na urządzeniu mobilnym czy komputerze. Dotyczy to również innych dziedzin: biologii czy geografii.
7. Nie nagradzaj i nie karz, jeśli chcesz zachęcić dziecko do nauki - gdy obiecasz dziecku komputer, tablet czy rower za dobre wyniki w nauce, stanie się on celem samym w sobie. Gdy ukarzesz je za jedynkę z matematyki czy języka polskiego, nauka będzie kojarzyć się z traumatycznym przeżyciem. „Księga wyzwań i umiejętności” wspomniana wyżej ma sprawić, że zdobywając wiedzę dziecko ma poczucie, że robi coś ważnego, wzbogaca się. Nie chodzi zatem o to, by za zapełnienie kolejnych kartek otrzymało konkretną nagrodę. Ma uświadomić sobie, że wiedza, którą zdobywa, jest wartością.
8. Zachowaj zdrowy rozsądek i ucz dziecko odpowiedzialności - dziecko powinno wiedzieć, że nauka to jego obowiązek. Mama i tata pracują, dziecko się uczy – każdy członek rodziny wnosi do niej własną pracę.
9. Wpajaj mu pogląd, że mądrość to coś, nad czym trzeba pracować - kładź nacisk na wytrwałość, a nie na efekty.
10. Chwal dziecko za najmniejszy sukces, za wykonaną pracę, włożony wysiłek,
a nie rezultaty.
Powodzenia!
Linki z grami edukacyjnymi:
Strony:
www.matmag.pl
www.learningapps.org – również dla starszych uczniów
Źródło opracowania:
http://kulturalnyplaczabaw.pl/jak-motywowac-dziecko-do-nauki/
https://naszeszkoly.krakow.pl/artykuly/biblioteka/jak-pomoc-dziecku-w-efektywnej-nauce
Opracowała: Grażyna Zasadowska
Drodzy Rodzice i Uczniowie!
Aby umilić Wam czas spędzany w domu, chciałabym zaproponować pewną zabawę. Na kartkach pociętych w paski zapiszczcie zdania, które będziecie musieli wykonać. Najlepiej zrobić to z cała rodziną, dzięki czemu uzyskacie dużo ciekawych pomysłów. Kartki z zadaniami zegnijcie i wrzućcie do woreczka. Przykładowe zadania:
Zrób trzy pajacyki.
Uściskaj mocno jedną osobę.
Znajdź jakieś zielony przedmiot.
Ustań na jednej nodze .
Zaśpiewaj piosenkę.
Kolejnym zajęciem może być gra w grę planszową. Niech to jednak będzie gra planszowa wymyślona przez Was. Zdecydujcie jaki będzie motyw przewodni np. wiosna, stwórzcie plansze oraz pionki, które można zrobić z plasteliny, a także co najważniejsze ustalcie reguły gry. Możecie opisywać różne pola, dodawać wyzwania lub zadania do wykonania. Wszystko zależy od Waszej kreatywności!
Miłej zabawy!
Opracowała: Magdalena Czarnecka
Ilustracja udostępniona i dopasowana do zasad dzialania szkoły za zgodą autora p. Joanny Przybylskiej
Drodzy Uczniowie!
Dziś odpowiemy sobie na pytanie:
Jak skutecznie uczyć się w domu?
Nastał czas, gdy umiejętności, które nabyłeś samodzielnie, korzystając np. z serwisów społecznościowych na smartfonie, tablecie, komputerze lub w szkole podczas lekcji informatyki, mogą wprowadzić Cię na wyższy poziom wykorzystania nowoczesnych technologii. Jeśli masz jakiekolwiek trudności np. z dostępem do sygnału internetu skontaktuj się ze szkołą i poinformuj o swoich problemach. Pamiętaj, że jeśli jesteś członkiem społeczności i to, że musisz przebywać
Drogi Uczniuj poniższe porady pomogą Ci one efektywnie uczyć się i rozwijać swoje zainteresowania, zachęcam do lektury :)
1. Samodzielnie lub z pomocą rodziców zorganizuj swoje miejsce i ustal czas pracy:
2. Zapoznaj się dokładnie z informacjami przesłanymi przez dyrektora szkoły, wychowawcę, nauczycieli poszczególnych przedmiotów na temat sposobów i narzędzi, które będą wykorzystywane do prowadzenia nauczania.
3. Jeśli masz rodzeństwo w wielu szkolnym, a w domu nie ma odpowiedniego sprzętu dla każdego z Was, Twoi rodzice powinni skontaktować się ze szkołą ( Waszymi wychowawcami) oraz ustalić z nim i sposobów Waszej pracy.
4. Zapoznaj się z instrukcjami przekazywanymi przez wychowawcę / nauczycieli jak pobrać materiały do nauki.
5. Pamiętaj,że w razie potrzeby możesz napisać sam lub z pomocą rodziców maila do nauczyciela z prośba o przedłużenie terminu wykonania danego zadania / aktywności.
6. Przyda Ci się komputer, tablet lub smartfon z kamerą internetową, słuchawkami i mikrofonem – sprawdź działanie tych urządzeń na przykładowym połączeniu ze swoimi rówieśnikami lub innymi osobami: przygotuj również swoje zeszyty i podręczniki, gdyby potrzebna była dodatkowa notatka poza materiałami elektronicznymi.
7. Jeśli zajęcia są prowadzone online, czyli w czasie rzeczywistym, pamiętaj aby kilka minut wcześniej zalogować się w odpowiednim miejscu.
8. Uczestnicz aktywnie w zdalnym nauczaniu. Początkowo taka forma nauki może budzić Twoja obawę, szybko jednak przekonasz się, że jest ona bardzo przystępna i atrakcyjna.
9. Zapoznaj się ze wszystkimi materiami przygotowanymi i przekazanymi ci przez nauczyciela, a także z terminami wykonania zadań oraz sposobami przekazania rozwiązań.
10. Sprawdź, w jaki sposób możesz zadawać nauczycielowi pytania lub uczestniczyć w dyskusji.
11. Uważnie czytaj polecenia , jeśli masz wątpliwości, wykorzystaj dostępne formy komunikacji, by wyjaśnić je z nauczycielem.
12. Odważnie udzielaj odpowiedzi i zadawaj pytania przez sieć, pamiętaj o zachowaniu odpowiedniej formy grzecznościowej przy ich formułowaniu.
13. Staraj się maksymalnie wykorzystać czas nauki i nie przedłużaj niepotrzebnie czasu spędzonego przy komputerze.
14. W miarę możliwości systematycznie odrabiaj zadania domowe i wykonuj wymagane przez nauczyciela aktywności.
15. Sprawdź termin wyznaczony przez nauczyciela na wykonanie zadania.
16. Jeśli Twoje rozwiązanie wymaga przygotowania pliku – jeśli jest on zbyt duży poproś o pomoc rodzica lub nauczyciela, upewnij się czy plik dotarł do nauczyciela.
17. W razie pojawienia się problemów zawsze proś o pomoc.
18. Staraj się rozszerzać swoje wiadomości, wyszukując dodatkowe informacje w internecie za zadany temat. Pamiętaj aby nie kopiować gotowych rozwiązań i tekstów. Przekazuj nauczycielowi tylko Twoje autorskie rozwiązania i materiały.
19. Przestrzegaj zasad bezpieczeństwa w internecie i higieny pracy z komputerem /innymi urządzeniami. Informuj rodziców o wszystkich sytuacjach, które wzbudziły Twój niepokój.
20. Pomagaj swoim kolegom i nauczycielom jeśli maja problemy techniczne .
21. Jeśli zdajesz w tym roku egzamin ósmoklasisty, skorzystaj z materiałów publikowanych przez Centralną Komisję Egzaminacyjną, w tym z próbnych testów. Pomogą Ci one lepiej przygotować się do egzaminu.
Pamiętaj także aby
• dobrze zorganizować przestrzeń do nauki zdalnej
• pracować według planu dnia
• robić przerwy, wtedy nauka będzie efektywna
• wyłączyć telewizję i wyciszyć telefon
• pić wodę i, jeśli masz ochotę, podjadaj zdrowe przekąski
źródło:
https://epodreczniki.pl/a/ksztalcenie-na-odleglosc---poradnik-dla-szkol/DoZ5oHTYD
Opracowała: Magdalena Synik
WARTO ROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM O EMOCJAC
W szkole, podczas rozmów z naszymi uczniami, bardzo często nawiązuję do emocji jakie im towarzyszą. Dlaczego to robię? Ponieważ rozmowa o emocjach:
Warto żeby rozmowy o emocjach towarzyszyły nam na codzień w naszych domach.
CO MOGĄ ZROBIĆ RODZICE?
Źródło:
http://spdavinci.pl/rozmawiac-dzieckiem-o-emocjach-zrobic-mowi-nic-mu-sie-chce/
Jak rozmawiać z nastolatkiem? 5 przydatnych wskazówek:
https://www.juniorowo.pl/rozmawiac-nastolatkiem-5-podpowiedzi-ktore-ulatwia-porozumienie/
Ćwiczenia dotyczące emocji:
https://emocjedziecka.pl/tag/emocje-cwiczenia/
https://www.superkid.pl/emocje-materialy-dla-dzieci
Opracowała: Emilia Aksamit
DEPRESJA U DZIECI I MŁODZIEŻY
W ostatnich latach coraz częściej spotykanym i niepokojącym zjawiskiem jest zwiększenie się zachorowalności na depresję dzieci i młodzieży. Każdy z nas, niezależnie od wieku, przeżywa swoje trudności, na które reaguje smutkiem i obniżonym samopoczuciem. W większości przypadków po kilku dniach odczuwamy jednak poprawę. Tak dzieje się u osób zdrowych. O depresji możemy mówić, jeżeli stały spadek nastroju trwa ponad 2 tygodnie, a wahania nastroju powodują, że nie możemy normalnie funkcjonować. Takich objawów w żadnym wypadku nie należy lekceważyć.
Co powoduje depresję u dzieci i młodzieży?
• czynniki biologiczne (jeżeli rodzice chorowali na depresję, to ryzyko choroby u dziecka wzrasta aż 3-4 krotnie)
• traumy i bolesne doświadczenia
• czynniki środowiskowe (m.in. śmierć któregoś z rodziców, rozwód, zmiany szkoły, alkoholizm w rodzinie itp.)
• wyuczone u dziecka sposoby negatywnego myślenia, nieumiejętność radzenia sobie z problemami („Jestem zły”, „Do niczego się nie nadaję”…)
Co powinno zaniepokoić?
Częste bóle brzucha i głowy, brak apetytu, spadek koncentracji, nieobecności w szkole, brak zainteresowania nauką, niedotrzymywanie wyznaczonych terminów, zmiana zachowania wobec rodziny i przyjaciół, konfliktowe nastawienie wobec rodziców, wycofanie z kontaktów z rówieśnikami (nagła zmiana grupy znajomych), nagłe porzucanie swoich zainteresowań, spadek poczucia własnej wartości, poczucie braku nadziei, sensu życia, wycofanie, myśli samobójcze, autoagresja, niezdolność do przeżywania radości, satysfakcji i przyjemności, a także agresja słowna i fizyczna.
Rodzicu, jak możesz pomóc?
• zaoferuj wsparcie i zrozumienie
• powiedz: „nie ma nic złego w proszeniu o pomoc”, „widzę, że jest Ci ciężko”
• postaraj się wyrazić, że ludzie mają prawo do popełniania błędów
• nie narzucaj się
• nie bój się szukać profesjonalnej pomocy
Czego unikać/nie robić podczas rozmowy z dzieckiem?
• nie lekceważ problemów dziecka
• nie mów: „to nic takiego”, „nic Ci nie będzie”
• nie każ dziecku „wziąć się w garść”
• nie namawiaj do nadmiernej aktywności (ćwiczenia fizyczne, czy wyjście do ludzi nie spowoduje, że depresja minie)
Sposoby leczenia depresji:
1. Psychoterapia indywidualna (spotkanie i rozmowa z bezstronną osobą, pomaga dziecku zrozumieć własne emocje i odczucia bez bycia ocenianym).
2. Psychoterapia grupowa (spotkania z rówieśnikami lub osobami o podobnych przejściach. Dzięki takiej formie terapii możemy zobaczyć, że nie jesteśmy sami ze swoimi problemami).
3. Terapia rodzinna (spotkania, w których rodzina może zrozumieć, gdzie leżą powody niepokojących zachowań dzieci).
4. Farmakologia (przy wielu rodzajach depresji niezbędne jest wsparcie organizmu lekami).
5. Hospitalizacja (w skrajnych przypadkach np. gdy jest zagrożenie życia).
Potwierdzeniem diagnozy, iż dziecko cierpi na depresję są testy psychologiczne, opracowane odrębnie dla poszczególnych grup wiekowych. Umożliwiają one ocenę problemu i ustalenie odpowiedniego leczenia. Model leczenia depresji u dzieci i młodzieży powinien być modelem całościowym, uwzględniającym szeroko rozwój dziecka i cykl życia rodziny.
Zadaniem rodziców jest pomóc młodemu człowiekowi odnaleźć szczęście i poczuć zadowolenie z siebie. Pokazać, że warto żyć i dążyć do celu.
PAMIĘTAJ! Depresja jest chorobą przewlekłą i nawracająca, dlatego jej leczenie trwa długo, a po wystąpieniu pierwszego epizodu depresyjnego istnieje poważne ryzyko pojawienia się kolejnego.
Gdzie szukać pomocy?
http://twarzedepresji.pl/wazne-telefony-szukac-pomocy/
Źródła:
https://www.pum.edu.pl/__data/assets/file/0018/67212/59-01_032-036.pdf
https://ncez.pl/abc-zywienia-/psychodietetyka/jak-rodzice-moga-pomoc-dziecku-choremu-na-depresje-
https://forumprzeciwdepresji.pl/depresja/kazdy-moze-miec-depresje/depresja-u-dzieci-i-mlodziezy
Opracowała: Natalia Motylewska
Mikroekspresje
Mikroekspresje to niewielkie ruchy mięśni twarzy, które trwają pół sekundy lub nawet krócej, zdradzające prawdziwe emocje. Nie jesteśmy w stanie ich ukryć czy kontrolować. To dlatego, że nasz mózg emocjonalny jest znacznie szybszy niż część racjonalna, która rozwinęła się najpóźniej. Mikroekspresje to reakcje emocjonalne kontrolowane przez tę starszą część, wydarzają się w ciągu pół sekundy po tym, jak bodziec, czyli na przykład pytanie czy obraz, dotrze do mózgu. Dopiero po tym czasie możemy zracjonalizować to, co się wydarzyło i jak powinniśmy się zachować w reakcji na ten bodziec. Nawet Japończycy, których kultura zmusza do nieustannego uśmiechu, w pierwszej chwili wyrażają wstręt, strach czy złość. Potem oczywiście uśmiech wraca na ich twarze. Osoby niewytrenowane w obserwowaniu mikroekspresji widzą jednak tylko ten uśmiech.
Siedem podstawowych emocji
Podstawowe emocje to szczęście, złość, wstręt, smutek, zdziwienie, strach, pogarda. To uniwersalne emocje, ludzie na całym świecie wyrażają je tak samo. To podstawowy język, którym posługujemy się, jeszcze zanim zaczniemy mówić. Paul Ekman odkrył, ze nawet osoby niewidome od urodzenia posługują się tymi samymi ekspresjami mimicznymi.
Jeżeli pragniemy lepiej rozumieć ludzi i szybciej odczytywać ich emocje, polecam naukę tych siedmiu mikroekspresji. Na początek trzeba poćwiczyć je u siebie na twarzy przed lustrem, aby móc potem bez problemu wychwytywać je u innych.
1.ZŁOŚĆ / GNIEW
2. STRACH
3. WSTRĘT / OBRZYDZENIE
4. ZASKOCZENIE
5. SZCZĘŚCIE
6. SMUTEK
7. POGARDA / DEZAPROBATA
Jeżeli kogoś zainteresował temat, polecam obejrzenie filmu „Magia kłamstwa. To amerykański serial telewizyjny pokazujący życie zawodowe dr. Cala Lightmana i jego kolegów z "The Lightman Group". Mają za zadanie "rozszyfrowywać" uczucia ludzi, wyrażane mową ciała. W tym celu wspierają FBI, CIA, policję, udzielają pomocy kancelariom prawniczym, korporacjom i osobom prywatnym.
Opracowała: Magdalena Czarnecka
Psychospołeczne konsekwencje wad wymowy
Komunikacja jest procesem społecznym służącym budowaniu relacji, uczestniczeniu we wspólnocie, utrzymywaniu stosunków międzyludzkich. Umiejętność skutecznego porozumiewania się jest aktualnie jedną z kluczowych kompetencji gwarantującą sukces na gruncie zawodowym, społecznym, rodzinnym. Konsekwencje odstępstw w tym zakresie mogą skutkować wycofaniem społecznym bądź niższym poczuciem wartości. Mówiąc o komunikacji, każdy z Nas może mieć na myśli coś innego. Niektórzy komunikację kojarzą z wykorzystaniem nowoczesnych technologii i mediów, inni przywiązują uwagę do znaczenia komunikacji niewerbalnej nadającej kontekst komunikacyjny. Równie często myśląc o komunikacji nasze skojarzenia wiążą się z bezpośrednią komunikacją z drugą osobą bazującą na komunikacji werbalnej. Mowa jest zjawiskiem psychospołecznym i równoznaczne jest to, że jakiekolwiek jej zaburzenia prowadzą do wystąpienia skutków psychologicznych, lub szerzej ujmując psychospołecznych (Kędziora, 2015, s.45). Na gruncie szkolnym aspektem zaburzeń mowy zajmuje się logopeda, a podejmowane dzialania wiążą się z diagnozowaniem i eliminowaniem wad wymowy. Wada wymowy, która w praktyce logopedycznej może być synonimicznie nazywana dyslalią, zaburzeniem wymowy, zaburzeniem artykulacji, wadą artykulacji, nieprawidłową realizacją fonemów, zaburzeniem substancji w płaszczyźnie segmentalnej, jest określeniem charakteryzującym wadliwą realizację fonemów, odbiegających od przyjętej normy wymawianiowej (Jastrzębowska, 2017, 365).
Funkcjonowanie w grupie szkolnej ucznia z wadą wymowy może stanowić źródło niesatysfakcjonujących doświadczeń związanych z kontaktem werbalnym. To z kolei może prowadzić do stopniowego wycofywania, a nawet izolowania się z grupy społecznej. Trudności wynikające z niepomyślności porozumiewania się prowadzą do budowania w uczniu poczucia niższej wartości, wiary w siebie oraz ograniczają zaspokajanie podstawowych potrzeb i rozwoju osobowości (Jopkiewicz, 2001, s. 118). Badania wskazują, że dzieci ze zdiagnozowaną wadą wymowy, w porównaniu z rówieśnikami, u których nie występują zaburzenia artykulacji, przejawiają problemy w rozwoju emocjonalnym. Istotne różnice dotyczą częstości występowania podwyższonego poziomu niepokoju pomiędzy badanymi z problemami logopedycznymi i bez problemów logopedycznych (Pudełko, 2018, s. 70).
Obowiązujące nauczycieli i specjalistów pracujących w szkołach holistyczne podejście do każdego ucznia przyczyniło się do tego, że coraz częściej stykamy się z zagadnieniem samooceny. Możemy mówić o kolektywności dziedzin zajmujących się tym zagadnieniem, m.in. psychologii i logopedii, pedagogiki, których wspólny obszar nazywamy wychowaniem. Wychowanie logopedyczne ukierunkowane jest na prawidłowe kształtowanie mowy i komunikacji. Wychowanie w psychologii dotyczy sfery poznawczej wychowanka, jego osobowości oraz systemu wartości (Hamerlińska, 2012, s.36). Wieloaspektowość podejścia potwierdza złożony wymiar podejmowanych oddziaływań w placówkach szkolnych.
Najogólniej ujmując samoocena jest zespołem opinii i osądów odnoszonych do własnej osoby. Dotyczą one właściwości fizycznych, psychicznych i społecznych (Niebrzydowski, 1976, s. 94). W zależności od poziomu (niski/wysoki), adekwatności (zawyżona/zaniżona), spójności i trwałości samooceny wyznaczany jest stosunek człowieka do samego siebie oraz otaczającej go rzeczywistości. Osoby reprezentujące wysoki poziom samooceny
jej adekwatność, spójność i trwałość wykazują lepsze przystosowanie do życia społecznego, większe poczucie szczęścia oraz satysfakcji życiowej. Przeciwnie u osób przejawiających niską, nieadekwatną, niespójną i chwiejną samoocenę procesu samoregulacji przebiegają gorzej (Kupiec, 2014, s. 120).
Wspólny aspekt komunikacji i funkcjonowania psychospołecznego przekłada się na funkcjonowanie w klasie. Wskazuje się, że uczniowie z wyższą samooceną są częściej wskazywani jako zabierający głos w dyskusji, a uczniowie z samooceną niską jako ci, którzy robią ro zdecydowanie rzadko oraz niechętnie wyrażają swoją opinię (Łaguna, Lachowicz-Tabaczek, Dzwonkowska, 2007, s. 166). Wnioskować można, że doświadczenia z okresu szkolnego związane z mową i komunikacją, rozwojem psychospołecznym, emocjonalnym, moralnym, efektami edukacyjnymi, odzwierciedlają się w późniejszych sukcesach na gruncie zawodowym, rodzinnym, samorealizacji i autonomii (Szafrańska, 2016, s. 40).
Problematyka zaburzeń mowy jest ważnym zagadnieniem z uwagi na występujące konsekwencje pedagogiczne, psychologiczne, społeczne. Negatywne następstwa zaburzeń mowy przekładają się na losy edukacyjne, m.in. na naukę czytania i pisania. Ponadto uczniom ze zdiagnozowanymi zaburzeniami mowy i komunikacji trudniej jest nawiązać relacje społeczne, co może przyczyniać się do braku pełnej socjalizacji lub zaburzeń emocjonalnych (Pituła, 2009, s. 188).
Konsekwencją występowania wad wymowy jest również niższa samoocena w grupie dzieci i młodzieży. Potwierdzają to m.in. badania przeprowadzone przez Magdalenę Zając, których wyniki wskazują, że im wcześniejsze rozpoznanie deficytu oraz im jest on bardziej widoczny dla otoczenia, tym jego większy wpływ na kształtowanie się samooceny (2014, s. 268). Ponadto Zbigniew Tarkowski zauważa, że zaburzenia mowy mogą przyczyniać się do przejawiania agresji wynikającej z niemożności satysfakcjonującej komunikacji.
Nieustanny wzrost diagnozowanych odstępstw od normy w zakresie rozwoju mowy oraz jej realizacji jest niepokojący. Wśród dzieci objętych edukacją w oddziałach przedszkolnych zaburzenia mowy mogą być obecne nawet u około 80%. Natomiast na poziomie klas I–III obejmują przedział od 50 do 60–70%, a klas IV–VI 18–20% (Zaorska, 2013, s. 200). Biorąc pod uwagę fakt, że mowa wpływa na kształtowanie się psychiki i osobowości człowieka, a następstwa zaburzeń mowy i komunikacji przekładają się na funkcjonowanie psychospołeczne, warto uświadamiać uczniów oraz ich rodziców o następstwach utrzymujących się wad wymowy w okresie szkolnym. Pamiętajmy, zaburzenia mowy, języka czy komunikacji mogą być głównym problemem rozwojowym niosącym zagrożenia dla sprawności funkcjonalnych wszystkich sfer rozwojowych, a także relacje społeczne i emocjonalność (Podgórska-Jachnik, 2018, s. 9). Wadę wymowy można wyeliminować. Chęć oraz zaangażowanie w wykonywanie ćwiczeń wystarczą, żeby zauważyć rezultaty. Wystarczy ćwiczyć 5 minut dziennie!
Ważniejsze publikacje:
Hamerlińska-Latecka, A. (2012). Dyslalia. Psychospołeczny aspekt terapii logopedycznej. Bydgoszcz: Wydawnictwo UKW.
Jastrzębowska, G. (2017). Zaburzenia komunikacji językowej (wyjaśnienie podstawowych pojęć). W: T. Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.), Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki, t1. Interdyscyplinarne podstawy logopedii. Opole: Wydawnictwo UMCS.
Jopkiewicz, A. (2001). Konsekwencje społeczne, psychologiczne i pedagogiczne nieprawidłowego rozwoju mowy dziecka, „Acta Scientifica Academiae Ostroviensis”, nr 8, s. 113-123.
Kędziora, S. (2015). Psychologiczne aspekty wczesnej diagnozy zaburzeń mowy u dzieci. W: J. Trzaskalik (red.), Interdyscyplinarne aspekty wczesnej diagnozy logopedycznej, Kraków: Akademia Ignatanum.
Kupiec, H. (2014). Płeć jako moderator samooceny młodzieży dostosowanej i niedostosowanej społecznie. „Polish Journal of Social Rehabilitation”, nr 7, s.117 -134.
Łaguna, M., Lachowicz-Tabaczek, K., Dzwonkowska, I. (2007). Skala samooceny SES Morrisa Rosenberga – polska adaptacja metody. „Psychologia Społeczna”, t.2, s. 164–176.
Niebrzydowski, L. (1976). O poznawaniu i ocenie samego siebie; na przykładzie młodzieży dorastającej. Warszawa: Nasza Księgarnia.
Pituła, B., Kitlińska-Król, M. (2009). Jakość i zakres funkcjonowania opieki logopedycznej
w ocenach nauczycieli, logopedów i rodziców. „Chowanna”, nr 1, s. 187 - 205.
Podgórska-Jachnik, D. (2018). Wspomaganie uczniów z zaburzeniami mowy, języka
i komunikacji w edukacji włączającej. „Edukacja”, 4(147), s. 8–21.
Pudełko, W. (2018). Podwyższony poziom niepokoju u dzieci z dyslalią – analiza zagadnienia w świetle metody Rysunku Projekcyjnego. „Nauczyciel i Szkoła” 2018/3, nr 67, s. 59-78.
Szafrańska, K. (2016). Terapia zaburzeń komunikacji człowieka w kontekście socjalizacji
i resocjalizacji. W: K. Szafranska, I. Klonowska, E. Małachowska (red.), Wieloaspektowość komunikacji. Warszawa: Pedagogium Wyższa Szkoła Nauk Społecznych.
Zając, M. (2014). Zaburzenia rozwoju mowy a samoocena dziecka. W: D. Baczała,
J. Błeszyński (red.), Terapia logopedyczna. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.
Zaorska, M. (2013). Znaczenie badań nad zaburzeniami mowy – stan, perspektywy, wyzwania. „Przegląd badań pedagogicznych”, Vol 2, No17, s. 199 -209.
Opracowała: Marta Giziewska
Jak zdrowo się odżywiać i wzmacniać odporność
w czasie epidemii?
W zdrowym ciele – zdrowy duch! – to hasło zna prawie każdy. Nie od dzisiaj wiemy, że zdrowe żywienie to lekarstwo dla naszego ciała i duchaJ. To prosta zasada, o której warto pamiętać, zwłaszcza teraz, kiedy cały czas spędzamy w domu. Zdrowy tryb życia to również ruch na świeżym powietrzu, kąpiele słoneczne i dużo uśmiechu. Co zatem mogę zrobić dla swojego zdrowia, jak wzmocnić odporność siedząc w domu, jeśli należy unikać wychodzenia na dwór? Oto kilka prostych sposobów:
Dieta
Aktywność fizyczna
Ćwicz w domu! – Ciągle siedzisz przed komputerem, a potem przed telewizorem. Próbujesz znaleźć w końcu jakąś wygodną pozycję, ale nie zawsze się to udaje. Bolą plecy, kark i masz wrażenie, jakby całe ciało było nie twoje. Na szczęście jest na sposób! Możesz wykonywać ćwiczenia z trenerem – youtuberem. Nawet się zrymowało! W internecie jest wiele ciekawych propozycji jak ćwiczyć w domu, nie wychodząc na zewnątrz. Oto jedna z nich: https://www.youtube.com/watch?v=as2labn6K74. Wystarczy 15 min dziennie. To naprawdę niewielki wysiłek, a przynosi ulgę, radość i wzmacnia organizm.
Kąpiele słoneczne
Spotykaj się ze słońcem! – Czy wiesz, że słońce ma wpływ na twoje zdrowie? Tak, tak! Promienie słoneczne zawierają znaczną ilość witaminy D, która nie tylko korzystnie wpływa na kości i mięśnie, ale przede wszystkim wzmacnia odporność i przyczynia się do lepszego samopoczucia. Kiedy tylko słońce wyjrzy zza chmur, korzystaj z kąpieli słonecznych. Wystarczy 20 minut dziennie najlepiej w południe, np. podczas przerwy pomiędzy lekcją języka polskiego a matematyką. Możesz wyjść na balkon lub na podwórko. Ważne, aby pamiętać, że zbyt długie opalanie szkodzi!
Pozytywne nastawienie
Uśmiech od ucha do ucha! – Kiedy często się uśmiechamy, jesteśmy szczęśliwi. Radość i śmiech to najlepsze lekarstwo na wszystko! Badania naukowe potwierdzają, że uśmiech dotlenia organizm poprawiając krążenie krwi i wzmacnia odporność. Potrafi też zmobilizować organizm do walki z chorobą i przyspieszyć zdrowienie. Ponadto śmiech działa relaksująco, ponieważ produkuje tzw. hormony szczęścia, które wyzwalamy podczas śmiania się. Poprawiają nasze samopoczucie. Dzięki niemu łatwiej jest nam uporać się ze stresem, złością czy smutkiem. Pamiętaj, śmiech to zdrowie!
Żyj zdrowo i kolorowo!
Źródła opracowania:
Opracowała: Grażyna Zasadowska
Oddział w Małej Nieszawce
(budynek Gminnego Przedszkola)
ul. Kręta 4
87-103 Mała Nieszawka
tel. 661 539 996
e-mail: sekretariat.zlawies@poradnia-chelmza.pl
Nasi uczniowie aktywnie i z ogromnym zaangazowaniem uczestniczyli w dwóch spotkaniach. Podczas pierwszego, poruszone zostały tematy poświęcone zagadnieniom dotyczącym rozumienia siebie, własnych emocji i relacji z innymi osobami a także tematy zagrożeń wieku dorastania - sięganiu po alkohol, narkotyki i dopalacze. Drugie spotkanie dotyczyło zagadnień związanym z seksualnością człowieka.
Specjalne szkolnie zostało przygotowane również dlla naszej Rady Pedagogicznej. Podczas szkolenia nauczyciele zostali poinformowani o celach i treściach Archipelagu Skarbów. Ponadto zaprezentowane zostały wyniki badań dotyczące młodzieży i skutecznych strategii profilaktycznych, które mogą zostać wykorzystane w pracy wychowawczej.
Ostatnim elementem było spotkanie dla Rodziców, którego zadaniem było zapoznanie Rodziców z celami, założeniami i przebiegiem programu Archipelag Skarbów oraz wybranymi wynikami badań, które pokazują chroniącą rolę rodziców i innych pozytywnych dorosłych w życiu ich własnych dzieci.
Program Archipelag Skarbów został zrealizowany dzięki współpracy Szkoły z Gminną Komisją Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Wielkiej Nieszawce.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Przedmiotem ewaluacji była skuteczność Szkolnego Programu Profilaktyczno-Wychowawczego.
Monitorowanie i ewaluacja powyższego programu służy doskonaleniu oraz określeniu stopnia osiągnięcia założonych celów programu.
OBSZARY DZIAŁAŃ PROGRAMU PROFILAKTYCZNEGO SZKOŁY:
Metody badawcze
Do badania celowości i skuteczności zastosowanych działań profilaktyczno-wychowawczych wykorzystałam systematyczną obserwację - monitorowanie funkcjonowania uczniów w szkole przez wszystkich pracowników, wywiady z rodzicami (opiekunami) uczniów, wywiady z pracownikiem socjalnym p. Szczupłowską, asystentem rodziny p. Szczupłowskim, pracownikami Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, policją, analizę dokumentacji szkolnej, zwłaszcza dzienników lekcyjnych (oceny uczniów, frekwencja, uwagi i pochwały nauczycieli, w tym dokumentacji pedagoga szkolnego (opinie Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, informacje na temat udzielanej pomocy materialnej rodzinom uczniów, rozmowy i porady udzielane uczniom i rodzicom, analizę zachowań nieakceptowanych społecznie wśród uczniów, analizę postępów w nauce uczniów drugorocznych, anonimową ankietę dla rodziców, uczniów oraz nauczycieli.
Ankieta miała na celu uzyskanie informacji na temat skuteczności działań profilaktyczno-wychowawczych realizowanych w szkole. W ankietach zostały wskazane zaobserwowane problemy szkolne wraz z częstotliwością ich występowania. Wymieniono szczególnie ważne w ich ocenie tematy profilaktyczne, które warto podjąć w przyszłości.
Poniższa tabela prezentuje zestawienie najczęściej pojawiających się odpowiedzi w badaniu ankietowym, w grupie uczniów, rodziców i nauczycieli
UCZNIOWIE |
RODZICE |
NAUCZYCIELE |
1.Które z działań profilaktycznych realizowanych w naszej szkole najbardziej Ci się podobają?
|
1.Które działania profilaktyczne , podejmowane w szkole są najbardziej przydatne dla Pana(i) dziecka?
|
1.Jakie działania profilaktyczne najczęściej podejmujesz podczas swojej pracy?
|
2.Które z działań realizowanych w naszej szkole są dla Ciebie najbardziej przydatne?
|
2.Do kogo może się zwrócić Pana/i dziecko o pomoc w sytuacji problemowej w szkole?
|
2.Co mogłoby Ci w przyszłości pomóc w realizowaniu działań profilaktycznych w szkole?
|
3.Czy są jakieś tematy profilaktyczne, które szczególnie Cię interesują i chciałbyś, aby zostały podjęte w przyszłości?
|
3.Jakie tematy profilaktyczne Pan(i) zdaniem powinny być podejmowane w szkole?
|
3.Podaj przykłady działań profilaktycznych realizowanych w szkole, które Twoim zdaniem warto kontynuować.
|
4. Z jakimi zachowaniami najczęściej spotykasz się w szkole?
|
4.Z jakimi zachowaniami najczęściej spotyka się Pana/Pani dziecko w szkole?
|
4.Z jakimi zachowaniami uczniów najczęściej się spotykasz?
|
5.Który problem sprawia, że nie czujesz się dobrze w szkole?
|
5.Czy któreś z wymienionych wyżej zachowań sprawia, że Pan(i) dziecko nie czuje się w szkole dobrze?
|
5.Jakie obszary profilaktyki powinien określać program profilaktyczno-wychowawczy?
|
Obszary zagrożeń:
W wyniku ewaluacji Szkolnego Programu Profilaktyki, przy użyciu wymienionych uprzednio technik i metod badawczych, wyróżniono najbardziej ryzykowne, powtarzające się zachowania uczniów na terenie szkoły i poza nią, będące zagrożeniem dla płynnego przebiegu wychowania i edukacji młodzieży oraz ich bezpieczeństwa:
Uzyskane wyniki posłużą do przygotowania Szkolnego Programu Profilaktyczno-Wychowawczego na rok szkolny 2019/2020.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
1. Uczymy się współpracować.
2. Budujemy dobre relacje z rówieśnikami.
3. Wyrażamy złość nie krzywdząc innych.
4. Szanujemy się nawzajem.
Za nami pierwszy krok celem którego było kształtowanie umiejętności twórczego korzystania z Internetu oraz rozwój integracji zespołu klasowego. Podczas zajęć dzieci chętnie dzieliły się swoimi doświadczeniami związanymi z funkcjonowaniem w Cyberświecie. Uczniowie ochoczo wykonywali zadanie dotyczące sposobów spędzania wolnego czasu... jak się okazało oprócz grania w gry, oglądania filmów na youtubie nasi uczniowie uwielbiają aktywny wypoczynek- jazdę konną, jazdę na rowerze, grę w kosza, spacery oraz czas spędzany wspólnie z rodziną np. podczas gier planszowych.
Głównym celem programu profilaktycznego Wspólne kroki w Cyberświecie jest ukształtowanie wśród dzieci wiedzy i umiejętności, które sprzyjają bezpiecznemu korzystaniu z Internetu i mediów elektronicznych, a także chronią przed uzależnieniem od nich. Zajęcia zostaną poświęcone zatem nie tylko zagadnieniom związanym z zasadami bezpiecznego i rozważnego używania mediów elektronicznych, ale i rozwijaniu ważnych umiejętności dzieci, takich jak komunikacja, radzenie sobie z emocjami czy trudnymi sytuacjami.
Więcej informacji uzyskacie Państwo bezpośrednio u pedagoga szkolnego oraz na stronie:
https://fundacjapozaschematami.pl/projekty/wspolne-kroki-w-cyberswiecie/
Dzień bezpiecznego Internetu, a właściwie w naszej Szkole będzie to miesiąc bezpiecznego Internetu :), ponieważ liczne działania, które chcemy podjąć w obszarze edukacji, profilaktyki i diagnozy w temacie Internetu wymagają rozłożenia ich w przestrzeni całego miesiąca. Poniżej krótka charakterystyka planowanych działań, którym przyświeca rymowanka wymyślona specjalnie na tę okazję:
Ja w cyberprzestrzeni
Cyberprzestrzweń jest ciekawa,
trochę nauki i zabawa.
Na Facebooku, Instagramie,
udostępniasz liczne dane.
Swoje imię i nazwisko,
zdjęcie, miasto, środowisko...
Już o Tobie ktoś wie WSZYSTKO.
Nie podawaj swoich danych
dla osób sobie nieznanych.
W Internecie dobrze wiedz,
bezpieczeństwo ważna rzecz!
Planowane działania w obszarze „Dnia bezpiecznego internetu”
W lutym zostaną zrealizowane następujące działania w obszarze diagnozy, profilaktyki, bezpiecznego korzystania z internetu.
1. Diagnoza sytuacji uczniów w obszarze użytkowania internetu- dostępność do internetu, czas jaki dziecko spędza w sieci, strony, portale z których korzysta, zjawiska z jakimi się spotyka oraz wiedza jaką na temat aktywności dziecka w sieci posiadają rodzice (diagnoza obejmuje wszystkie oddziały szkolne) terminy zostaną ustalone indywidualnie z wychowawcami klas.
- klasy I-III
- klasy IV-VIII
- dla rodziców: 26.02.2019 r.
- dla nauczycieli
3. Filmoteka- przygotowanie sali lekcyjnej na wzór sali kinowej i zaproszenie uczniów (dwie grupy IV-VI, VII-VIII) do udziału w seansach filmowych poświęconych tematyce Internetu, korzystając z materiałów na stronie www.cyfrowobezpieczni.pl . Każdy seans zakończy się omówieniem treści i wnioskami.
Klasy I-III- omawianie filmików profilaktycznych, dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu w ramach programu Mega Misja
4. Przygotowanie debaty szkolnej: „Mocne i słabe strony internetu- wybieraj świadomie”. Udział w dwóch przedziałach wiekowych kl. I-III i IV-VII. Debata zostanie zorganizowana w sali gimnastycznej, uczniowie wybiorą liderów klasowych, pozostali uczniowie będą pełnili funkcje doradczą.
5. W świetlicy szkolnej będą tworzone prace plastyczne:
„Strażnik Internetu”- wykonanie robota z folii aluminiowej, kartonu, styropianu,
„Cyberwirusy”- tworzenie projektów przestrzennych na temat wirusów w sieci,
Klasy IV-VII- stworzenie komiksu dotyczącego niebezpieczeństw jakie czekają na młodych ludzi w sieci pod tytułem „Ciemna strona internetu”.
7.Wspólne planszowanie (uczniowie, rodzice, nauczyciele)- jako alternatywna forma spędzania czasu wobec gier komputerowych i jako forma rozrywki sprzyjająca tworzeniu pozytywnych relacji międzyludzkich.
Podsumowanie działań w formie sprawozdania.
Emilia Aksamit, Magdalena Synik.
Strony internetowe polecane rodzicom: