Pedagog/Psycholog

,,Mów dziecku, że jest dobre,

że może, że potrafi”

Janusz Korczak

Dyżury pedagoga szkolnego i specjalnego

oraz psychologa szkolnego

w roku szkolnym 2023/2024.

Zapraszamy do kontaktu!

 

Pedagog szkolny: Emilia Aksamit

Pedagog specjalnyKrystyna Gęsicka

Psycholog szkolny: Agnieszka Zielińska

 

Dzień

tygodnia

Pedagog szkolny

Psycholog szkolny

Pedagog specjalny

Poniedziałek

11:30-15:00

8:00-12:00

8.55-9.40

12.55-16.10

Wtorek

8:00-11:00

13:30-17:00

9.00-10.30

Środa

11:40-16:40

8:00-12:30

-----

Czwartek

13:25-16:25

8:00-13:00

9.00-10.30

12.40-14.40

Piątek

8:00-15:30

9:30-14:30

09.45-11.45

 

Biuletyn_nr_03-11-2023-2024.pdf

Biuletyn_nr_04-12-2023-2024.pdf

Biuletny__styczen_2024.pdf

Biuletyn_luty_2024.pdf

Marzec.pdf

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

 
 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
 
 
********************
 
LISTA SZKOLNYCH MEDIATORÓW RÓWIEŚNICZYCH W ROKU SZKOLNYM 2022/2023
Tomaszewska Natalia KLASA 7
Lewandowski Ksawery KLASA 8A
Ostasiewicz Jakub KLASA 8A
Zawacki MIkołaj KLASA 8B
Domagała-Patyk Filip KLASA 8C

 


Drogi Rodzicu, zachęcamy do wdrożenia kilku prostych wskazówek,
które pomogą budować i pogłębić więź i relację między Tobą, a
dzieckiem. Wiemy o tym, że bardzo Wam - Rodzicom, zależy na
dobrym kontakcie z własnym dzieckiem, chcecie, aby to do Was
zwracało się z wszelkiego rodzaju trudnościami i problemami.
Proponujemy, aby zacząć od następujących kroków:

Zapytaj, jak minął dzień, nie pytając o szkołę.

Spróbujcie spędzić razem czas (gotowanie, wspólny posiłek, spacer, gra w planszówki, lodowisko)

Powiedz codziennie jeden pozytywny komunikat do swojego dziecka.

 

Poniżej podsyłamy link do bardzo przejrzystej, prostej i czytelnej broszury stworzonej przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę (broszura w formacje pdf do pobrania):

 Nie rodzimy się rodzicami, ale uczymy się nimi być - 10 wskazówek, które pomogą Ci wzmocnić dziecko

https://edukacja.fdds.pl/course/view.php?id=463

 

                        PRZYPOMINAMY O ZEBRANIACH

zebranie plenarne dla rodziców uczniów klas I – III   7.02.2024 r. , godz. 17.30

zebranie plenarne dla rodziców uczniów klas IV – VIII  8.02.2024 r. , godz. 17.30

************************************************************************************************

Psycholog realizuje cykliczne zajęcia zarówno indywidualne, jak i grupowe, mające na celu obniżenie napięcia poprzez relaksację. Relaksacja to nie tylko medytacja, zamykanie oczu, można odstresowywać się za pomocą kolorowanek, treningu uważności, przebywania w otoczeniu przyrody, słuchania muzyki. Zachęcamy, aby proponować dzieciom takie chwile odpoczynku i resetu. Na zdjęciach kolorowanka naszego ucznia i zajęcia grupowe w klasie II


********************


 
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
RZECZNIK PRAW DZIECKA

Rzecznik Praw Dziecka zainicjował przedsięwzięcie stanowiące jedną z możliwości odpowiedzi na potrzeby dzieci i młodzieży zmagających się z kryzysem psychicznym. Zważywszy na sytuację związaną z panującą pandemią koronawirusa oraz wiążącymi się z nią przymusem izolacji, ograniczenia kontaktów, w tym też utrudnionej możliwości uzyskania pomocy psychologicznej, uruchomił całodobowy Dziecięcy Telefon Zaufania – 800 12 12 12 i dedykowany młodym ludziom czat internetowy (https://brpd.gov.pl/sos-czat/)

Podejmując kontakt za pośrednictwem tych dwóch kanałów komunikacji dziecko uzyskać może natychmiastowe wsparcie, podzielić się swoimi przeżyciami i wspólnie ze wspierającą osobą dorosłą zastanowić się nad rozwiązaniem swoich problemów.

 

Więcej na ten temat przeczytać można na stronie

https://brpd.gov.pl/2020/12/07/startuje-calodobowy-dzieciecy-telefon-zaufania-iczat-internetowy/

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
 
 

Oferta poradni psychologiczno-pedagogicznej

 

Formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej

1. Dla rodziców:

  • poradnictwo telefoniczne i poprzez e-mail dotyczące:
  • prowadzenia rozmowy z dzieckiem dotyczącej konieczności pozostania w domu i dbania o zdrowie swoje i innych,
  • trudności edukacyjnych,
  • trudności wychowawczych
  • trudności emocjonalnych, z uwzględnieniem radzenia sobie z lękiem wywołanym aktualną sytuacją epidemiologiczną oraz zdalnym nauczaniem
  • wspomagania dziecka w procesie samodzielnej nauki w domu –harmonogram dnia, planowanie pracy i motywowanie do wysiłku intelektualnego, bezpieczeństwa w sieci,
  • wstępna diagnoza problemu: wywiady zdalne, analiza dostarczonej dokumentacji, porady,
  • konsultacje logopedyczne.

2. Dla nauczycieli:

  • poradnictwo telefoniczne i poprzez e-mail dotyczące:
  • prowadzenia rozmowy z rodzicem dotyczącej obecnej sytuacji oraz konieczności pozostania w domu i dbania o zdrowie całej rodziny,
  • redukowania poziomu lęku u uczniów i ich rodziców,
  • organizacji pracy ucznia w trakcie nauki zdalnej,
  • dostosowania wymagań edukacyjnych podczas edukacji zdalnej,
  • trudności emocjonalno-motywacyjnych uczniów, z uwzględnieniem radzenia sobie z samodzielną nauką w domu i ocenianiem,
  • trudności emocjonalno-społecznych uczniów wynikających z obecnej sytuacji i izolacji społecznej.

3.Dla uczniów:

  • poradnictwo telefoniczne i poprzez e-mail dotyczące:
  • dbania o zdrowie psychiczne,
  • planowania i organizacji samodzielnej nauki w domu oraz terminowości wykonywania zadań w systemie zdalnym,
  • radzenia sobie z sytuacją ekspozycji społecznej podczas zajęć on-line,
  • trudności emocjonalnych, z uwzględnieniem radzenia sobie z lękiem wywołanym aktualną sytuacją epidemiologiczną,
  • radzenia sobie z ocenianiem w systemie zdalnym,
  • uświadamiania cyber zagrożeń i sposobów reagowania na nie,
  • zaspakajania potrzeby własnej przestrzeni,
  • radzenia sobie z izolacją społeczną i zaspokojenia potrzeby kontaktów rówieśniczych.

Dokumenty  można kierować pocztą, na e-mail lub złożyć w skrzynce podawczej, znajdującej się w poradni. Druki do pobrania na stronie poradni (www.poradnia-chelmza.pl). Specjaliści skontaktują się z zainteresowanymi, by omówić dalsze postępowanie.

 
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
 
 

Numery telefonów, pod którymi można uzyskać anonimowo i za darmo pomoc

 

116 123

Bezpłatny kryzysowy telefon zaufania dla dorosłych
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do niedzieli (z wyjątkiem dni świątecznych!), w godzinach 14.00-22.00.
Czytaj więcej

116 111

Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży.
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do niedzieli, w godzinach 12.00-02.00.
Czytaj więcej

800 70 22 22

Centrum Wsparcia dla osób w stanie kryzysu psychicznego – bezpłatny telefon czynny całą dobę (24h).
Czytaj więcej

800 12 12 12

Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży Rzecznika Praw Dziecka.
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do piątku, w godzinach 8.15-20.00. Pod numer Dziecięcego Telefonu Zaufania mogą również dzwonić osoby dorosłe, by zgłosić problemy dzieci.
Czytaj więcej

800 108 108

Bezpłatny telefon wsparcia dla osób po stracie bliskich (będących w żałobie).
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do piątku, w godzinach 14.00-20.00.
Czytaj więcej

800 120 002

Bezpłatny ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie – Niebieska Linia – czynny całą dobę (24h).
Czytaj więcej

800 100 100

Bezpłatny telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do piątku, w godzinach 12.00-15.00.
Czytaj więcej

801 199 990

Ogólnopolski Telefon Zaufania Narkotyki – Narkomania
Można dzwonić codziennie, od poniedziałku do niedzieli (z wyjątkiem świąt państwowych) w godzinach 16.00-21.00 (koszt jak za połączenie lokalne, niezależnie od jego trwania).

 
 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
KĄCIK SPECJALISTÓW SZKOLNYCH 
 

Szanowni Państwo!

Pragniemy zaprosić Państwa do zapoznawania się z opracowaniami przygotowanymi przez specjalistów szkolnych: pedagoga szkolnego, logopedę i nauczycieli wspomagających. W każdy wtorek i czwartek na stronie naszej szkoły w zakładce: pedagog będziemy przygotowywać dla Państwa nowe publikacje. Jesteśmy otwarci na Państwa propozycje co do tematów opracowań, dlatego zachęcamy do wskazywania zagadnień, które w obecnej sytuacji są dla Państwa ważne i potrzebne.

Pozdrawiamy

Zespół Specjalistów Szkolnych

Do tej pory udało nam się przygotować dla Państwa i naszych uczniów artykuły:

- Kwiecień miesiącem wiedzy o autyzmie;

- charakterystyka mowy osób z autyzmem;

- w jaki sposób rozmawiać z dzieckiem o sytuacji związanej z koronawirusem;

- jak wspierać dziecko w domowej edukacji?

- jak umilić sobie czas w okresie pandemii?

- jak skutecznie uczyć się w domu?

- warto rozmawiać z dzieckiem o emocjach;

- depresja u dzieci i młodzieży;

- mikroekspresje;

- psychospołeczne konsekwencje wad wymowy.

 

JAK WSPOMÓC SWOJE PSYCHICZNE FUNKCJONOWANIE? 

Dbaj nie tylko o zdrowie fizyczne!  Pamiętaj, że jesteśmy całością, nasze ciało i umysł funkcjonują razem każdego dnia i nie możemy pomijać żadnej z tych części bo to może nam zaszkodzić… Oto propozycje, jak możesz wspomóc swoje psychiczne funkcjonowanie, spróbuj od dzisiaj:

  1. Znajdź czas na regenerację (książka, muzyka, film, sport…)…
  2. Dbaj o relacje…
  3. Ruszaj się ...
  4. Zachowuj otwarty umysł ...
  5. Spojrz na siebie łaskawie, bądź dla siebie dobry/a…
  6. Idź po profesjonalną pomoc kiedy trzeba, nie wstydź się tego…
  7. Uśmiechaj i śmiej się ...
  8. Spędzaj czas na świeżym powietrzu…
  9. Zadbaj o sen…
  10. Posiadaj zainteresowania, pasje
  11. Doceniaj każdy dzień, jest wyjątkowy jak każdy z nas…

Opracowała: Agnieszka Zielińska 

 

KWIECIEŃ MIESIĄCEM WIEDZY O AUTYZMIE


         Światowy Dzień Świadomości Autyzmu jest obchodzony corocznie 2 kwietnia we wszystkich krajach wspólnoty ONZ. Ogólnoświatowa inicjatywa Na niebiesko dla autyzmu (LIGHT IT UP BLUE) rozpoczyna obchody światowego miesiąca wiedzy o tym zaburzeniu. Celem akcji jest pomoc w zrozumieniu tego zaburzenia i uwrażliwienie innych na problemy dotkniętych nim osób i ich rodzin.

 


         Obecnie coraz więcej mówi się o autyzmie, a znakiem solidarności z osobami cierpiącymi na to zaburzenie stał się kolor niebieski. Dlaczego akurat kolor niebieski? Na ten temat istnieje wiele domysłów. Kolor niebieski to kolor niewinności, nadziei, ale również kolor kojarzony z chłopcami, a wśród dzieci autystycznych jest znacznie więcej chłopców niż dziewczynek.


          Data 2. kwietnia ma dać osobom z autyzmem i ich rodzinom nadzieję na lepsze życie. To ważne, żebyśmy w tym dniu pokazali, że jesteśmy otwarci na osoby z autyzmem. Każdy może wyrazić swoją solidarność oświetlając budynek na niebiesko, dodać niebieski kolor do ubrania, propagować logo akcji w Internecie (np. na Facebooku), a także wesprzeć finansowo organizacje działające na rzecz osób z autyzmem (np. przekazując im 1% podatku lub darowiznę). My jako nauczyciele również dołączyliśmy do akcji i z dumą wspieramy tę inicjatywę! Jak podkreśla Konwencja Praw Osób Niepełnosprawnych: osoby z autyzmem są równe wobec prawa i przysługują im wszystkie prawa człowieka i podstawowe wolności. Motto towarzyszące tej akcjI:

                                                   AUTYZM poznaj, zrozum i zaakceptuj!

 

Zapraszamy do zapoznania się z krótkimi filmikami:

https://www.youtube.com/watch?v=BJ54d08_vq4

https://www.youtube.com/watch?v=QLv-dvLCgAg

https://www.youtube.com/watch?v=UHKKXG0ivRE

https://www.youtube.com/watch?v=nW8NLnTB1wc

Opracowała: Natalia Motylewska

 

Charakterystyka mowy osób z autyzmem

       Komunikacja werbalna jest najdoskonalszym sposobem komunikowania się. W grupie dzieci z deficytami rozwojowymi ta możliwość jest często ograniczona, co wiąże się z dużym zróżnicowaniem rozwoju, umiejętności i sposobów porozumiewania się (Minczakiewicz, 2001, s. 26). Zaburzenia mowy u osób z autyzmem są zróżnicowane. Rozwój mowy zazwyczaj jest opóźniony od kilku miesięcy poprzez kilkanaście miesięcy, aż w końcu po całkowity brak mowy. Nieprawidłowy rozwój mowy jest najczęstszą przyczyną budzącą niepokój rodziców. Rozwój mowy u dzieci z autyzmem jest nieharmonijny i jest własnością indywidualną. Od opanowania języka z opóźnieniem, poprzez regres lub zahamowanie bądź zaburzenie rozwoju, aż po niezdolność przyswojenia mowy, czyli jej brak (Bobkowicz-Lewartowska, 2005, s. 57).

            Opanowanie języka na dobrym poziomie nie jest współmierne z jego użyciem do komunikacji. Najczęściej problemem nie jest umiejętność budowania zdań i niepoprawna artykulacja, ale wykorzystanie mowy stosowanie do sytuacji społeczno-komunikacyjnej (Markiewicz, 2004, s. 104). Trudności zauważalne są zarówno na poziomie nadawczym, jak i odbiorczym w procesie nawiązywania i podtrzymywania interakcji społecznych. Wiąże się to z zaburzeniem pragmatycznego aspektu komunikacji. Deficyty z zakresie komunikacji przekładają się na funkcjonowanie dziecka w sferze społecznej. Hanna Olechnowicz stwierdza, że cechą charakterystyczną, jaką można przypisać dziecku ze spektrum autyzmu jest postawa od ludzi i świata. Dzieci te bywają pogodne i umieją się cieszyć, ale zarazem ich zachowania cechują się autostymulacjami, trudnością w nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji, zaburzeniami spostrzegania, a przede wszystkim mowy (2012, s. 24). Ponadto mowa osób z autyzmem charakteryzuje się zaburzeniami treści i formy przekazu w zakresie intonacji, tempa, rytmu i akcentu. Często opisywana jest jako monotonna i stereotypowa, a ton wypowiedzi jako charakterystyczny dla zdań pytających. U większości osób występuje echolaliczne powtarzanie zwrotów, wyrazów, zdań. Pojawiają się błędy w strukturze gramatycznej. Mogą pojawić się nieprawidłowości fonetyczne pod względem artykulacyjnym, choć zasadniczo, mimo opóźnionego rozwoju mowy, artykulacja jest prawidłowa. Słownictwo cechuje przewaga rzeczowników i czasowników oraz zmniejszenie liczby przymiotników, liczebników, zaimków osobowych i przyimków (Bigas, 2012, 372). Język osób z autyzmem często jest odbierany, jako zbyt formalny, dojrzały lub nieanalogiczny do wieku. Jednocześnie zauważa się zaburzenia aspektu niewerbalnego, tzn. występują nieprawidłowości w obrębie rozumienia i stosowania mimiko, gestykulacji i prozodii mowy. Wszelkie te nieprawidłowości przekładają się na trudności w odbiorze i rozumieniu, zwłaszcza komunikatów niewyrażonych wprost (Szafrańska, Klonowska-Senderska, 2013, 87).

     Respektując wszelkie uwarunkowania rozwoju mowy i komunikacji osób ze spektrum autyzmu przy planowaniu program oddziaływań logopedycznych należy w celach uwzględnić kształtowanie kompetencji językowych, ale nie można zapominać o kształtowaniu kompetencji i sprawności komunikacyjnej (Panasiuk, 2016, s. 228). Proces terapeutyczny osób z autyzmem w głównej mierze ma prowadzić do rozwijania umiejętności komunikacyjnych pozwalających na jak najpełniejsze funkcjonowanie społeczne. Efekty terapii powinny być wyznaczane indywidualnie dla każdej osoby, ze szczególnym uwzględnieniem jego cech, możliwości i ograniczeń. W terapii logopedycznej zaleca się stosowanie procesu dwutorowości. Polega on na tym, że pierwszym, priorytetowym etapem jest kształtowanie kompetencji komunikacyjnej, a dopiero później zaleca się skupienie na kształtowaniu kompetencji językowej. Pojęcie kompetencji komunikacyjnej uwydatnia społeczno-poznawcze źródło nabywania mowy oraz jej funkcjonalną i pragmatyczną specyfikę, a ponadto aktywną rolę samego dziecka w procesie nabywania mowy (Twardowski, 2002, s. 102). Kompetencję komunikacyjną najzwięźlej można prezentować, jako wiedzę na temat użycia języka w grupie społecznej (Czaplewska, Kaczorowska-Bray, 2005, s. 448). Przyjmować można, że komunikacyjne czynności umysłowe, a więc sprawność systemowa i społeczna sprawność komunikacyjna, należą do sfery sprawności realizacyjnych i stanowią o sposobach korzystania z ukształtowanych w umyśle kompetencji (Przybyla, 2015, s. 322-323). Z kolei kompetencją językową jest nieświadoma wiedza pozwalająca nadawcy tworzyć i rozumieć coraz więcej nowych zdań. Ponadto dozwala parafrazowanie, rozpoznawanie wieloznaczności oraz selekcjonowanie zdań poprawnie zbudowanych gramatycznie od niepoprawnych (Czaplewska, 2015, s. 87-88).

          Porównując kompetencja komunikacyjna to zdolność do efektywnego porozumiewania się  z drugim człowiekiem za pomocą języka w obrębie grupy społecznej. Z kolei kompetencja językowa jest nieuświadomioną wiedzą do użycia języka zgodnie z przyjętymi i  obowiązującymi regułami (Błeszyński, 2014, s. 46-47).

Ważniejsze publikacje:

Bigas, U. (2012). Autyzm – charakterystyka zaburzeń językowych w autystycznym spectrum zaburzeń. W: S. Grabias. M. Kurkowski (red.), Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Błeszyński J. J. (2014). Rozwój komunikacji – mowy i języka – w różnych ujęciach teoretycznych. W: D. Baczała. J. J. Błeszyński (red.), Metody komunikacji alternatywnych
i wspomagających
. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Bobkowicz-Lewartowska, L. (2005). Autyzm dziecięcy. Zagadnienia diagnozy i terapii. Kraków:  Oficyna Wydawnicza Impuls.

Markiewicz, K. (2004). Możliwości komunikacyjne dzieci autystycznych. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Olechnowicz, H. (2012). Jak uwolnić w dzieciach z autyzmem wrodzone wzorce przywiązania? W: H. Olechnowicz. R. Wiktorowicz (red.), Dziecko z autyzmem. Wyzwalanie potencjału rozwojowego. Warszawa: PWN.

Panasiuk, J. (2016). Specyficzne zaburzenia rozwoju mowy w diagnozie i terapii logopedycznej. W: K. Kaczorowska-Bray, S. Milewski (red.), Wczesna interwencja logopedyczna. Gdańsk: Harmonia Universalis.

Twardowski, A. (2002). Kształtowanie dialogowej kompetencji komunikacyjnej u uczniów niepełnosprawnych intelektualnie. Kalisz-Poznań: Instytut Pedagogiczno-Artystyczny UAM.

Opracowała: Marta Giziewska 

 

W jaki sposób rozmawiać z dzieckiem o sytuacji związanej z koronawirusem

            Sytuacja w której obecnie się znajdujemy, jest dla nas wszystkich nowa i wzbudziać może różne emocje, co jest zupełnie normalne. Zapewne podjęliście już Państwo rozmowy na temat koronawirusa ze swoimi dziećmi. Z racji tego, że temat jest nadal bardzo aktualny, poniższe opracowanie ma na celu przybliżyć Państwu zasady, które w takich rozmowach mogą okazać się pomocne. Zachęcam również do zapoznania się z załączonymi na końcu linkami do materiałów edukacyjnych. 

Jak odpowiadać na trudne pytania dzieci na temat sytuacji związanej z koronawirusem?

  1. Dajmy sobie czas, nie musimy znać odpowiedzi na wszystkie pytania i udzielać jej od razu.
  2. Mówmy prawdę dostosowaną do wieku rozwojowego dziecka. W przypadku dzieci młodszych wystarczą ogólnikowe informacje. Nie wchodźmy w szczegóły, których sami nie rozumiemy. A co najważniejsze, pozwólmy sobie na słowo „nie wiem”, bywa ono lepszą odpowiedzią niż snucie nieprawdziwych wyobrażeń.
  3. Dziecko poznaje świat, patrząc w oczy opiekuna Pytania o koronawirusa mogą zaktywizować nasze silne lęki związane z życiem i śmiercią, dać dostęp do naszych wspomnień i otworzyć falę silnych uczuć. Warto mieć z tymi uczuciami kontakt i na tyle, ile to możliwe kontrolować je, aby nie przelać ich na dziecko i zwyczajnie go nie przerazić.
  4. Używajmy obrazowych przykładów (tłumacząc na przykład mechanizm zarażania się), możemy tutaj wykorzystać materiały ze strony: https://www.mindheart.co/descargables
  5. Zachęcajmy dziecko do nowych (online) form kontaktu z bliskimi: rozmowy na Messengerze, skypie, watssapie itp.
  6. Nie zaprzeczajmy uczuciom dziecka. Rozmawiajmy o emocjach, dajmy sobie przestrzeń do nazywania swoich uczuć. Można zaproponować dziecku narysowanie swoich emocji i na podstawie rysunków prowadzić dialog z dzieckiem.
  7.  Reagujmy spokojnie.

 

Co robić, by minimalizować obawy dziecka?

                 Drogi Rodzicu bądź  przykładem, podkreślaj wagę ograniczania bezpośrednich kontaktów, mów o mycia rąk, pokazuj jak robić to poprawnie, bądź przy dziecku. Taka postawa uspokaja dzieci, gdyż pokazuje, że w trudnej sytuacji wiemy, co zrobić i że mamy jakiś wpływ. Przygotowuj razem z dzieckiem zdrowe posiłki, opowiedz dziecku, o istocie zdrowego odżywiania i jego wpływie na zwiększenie odporności. Najmniejsze rzeczy robione wspólnie, zmniejszają bezradność naszą i dziecka. Spróbujcie potraktować ten czas jako moment zatrzymania i zadbania o więź, która daje dziecku największą siłę, ale w trudnych chwilach nie wahajmy się skorzystać z pomocy specjalistów.

Rodzicu więcej informacji znajdziesz:

https://www.youtube.com/watch?v=h7UfdaZhRVY&t=21s&fbclid=IwAR3qgHcijcbjQA5fmcEZ-OFRBkUzK9Pk_V5pohkPgyrXAVFGIBZL4EbDNiY

https://www.youtube.com/watch?v=JNRzcfpMJRs&t=23s&fbclid=IwAR3t44xV8hAbsnJ8ZawaGJIEjoxO5JNx7vnqykNX8vfcJn3v2i01A92acf8

 

Źródło opracowania:

https://rodzice.fdds.pl/wiedza/jak-rozmawiac-z-dzieckiem-o-niepokojacej-sytuacji-zwiazanej-z-koronawirusem/?fbclid=IwAR0Q26phT43JC6yFvWuMwkDGofTNovb3d8s22Pio-vSaJg4b4ejdcRL8A1k

Opracowała: Emilia Aksamit- pedagog szkolny

 

 

Jak wspierać dziecko w domowej edukacji?

                  Obecna sytuacja, w jakiej znaleźliśmy się z powodu ostatnich wydarzeń dla wszystkich nas nie jest łatwa i nie bardzo wiemy, jak sobie z nią radzić. Stanęliśmy przed wyzwaniem zdalnej edukacji. Uczniowie chętnie skorzystaliby z dodatkowych wakacji, ale rok szkolny trwa i uczymy się dalej. Pojawia się zatem pytanie:

 

Co mogę zrobić, aby pomóc dziecku w nauce domowej?

1. Stwórzcie wspólnie plan dnia – ustalcie wspólnie plan, w którym będą uwzględnione: wykonywanie codziennych obowiązków domowych, nauka i odrabianie zadań, ale również odpoczynek, wspólne spędzanie czasu, np. grając w gry planszowe, czytając książki, oglądając wspólnie film. Taki plan pozwoli dziecku nauczyć się pewnego rytmu dnia i zdrowych nawyków, nauczy rozkładać zadania w czasie, zmobilizuje do samodyscypliny, dzięki czemu ilość obowiązków nie będzie tak przytłaczająca i zniechęcająca do działania.

2. Ucz się razem z dzieckiem - dziecko pozostawione samemu sobie napotka podczas nauki na problemy i trudności, które skutecznie je zniechęcą. Wspólne odrabianie zadań, uczenie się będzie przyjemniejsze i efektywniejsze, gdy dziecko poczuje wsparcie najbliższych. Zachęcaj dziecko swoim przykładem, czytaj książki, rozwiązuj szarady, krzyżówki i łamigłówki. Zaczynajcie od najłatwiejszych zadań. W ten sposób lista rzeczy do odrobienia będzie szybko maleć.

3. Naucz dziecko wyciszania emocji, koncentracji na zadaniu - pozytywne nastawienie Twoje i dziecka do działania, podejmowania wyzwania uczenia się, to idealny sposób, by wystartować. Zaproponuj napicie się wody, rozciągnięcie ciała i wykonanie kilku głębszych oddechów, by ciało także było gotowe do pracy. Dopiero potem dziecko powinno zastanowić się, co jest do zrobienia. Nauka w odpowiednim stanie emocjonalnym jest znacznie skuteczniejsza i mniej frustrująca.

4. Dla młodszych dzieci - zamień naukę w zabawę, by zachęcić dziecko do nauki - dziecko uwielbia się bawić. Nauka pozbawiona cech zabawy, szybko może stać się przykrym obowiązkiem. Wymyślajcie gry, zabawy, przekładajcie trudno zrozumiałe liczby na lalki, samochodziki, i inne zabawki – dzięki temu dziecku łatwiej zrozumie trudne zagadnienia.

5. Naucz dziecko traktować naukę jak wyzwanie - łatwo zamienić ją w przyjemność. Niech odrabianie lekcji będzie wyzwaniem. Stwórzcie wspólnie „Księgę wyzwań” i „Księgę umiejętności”, w których będziecie zapisywać kolejne wykonane zadania i zdobyte umiejętności. Dzieci lubią się uczyć, a kiedy widzą efekty swojej pracy, że tyle  już potrafią, czerpią z tego ogromną satysfakcję i motywację do podejmowania się trudniejszych zadań.  

6. Korzystaj z nowoczesnych pomocy naukowych - tablety, gry edukacyjne, pomoce naukowe, strony z grami edukacyjnymi (poniżej znajdziecie linki) – to wszystko może  uatrakcyjnić naukę. Matematyka staje się o wiele prostsza, gdy skorzystamy z którejś z niezliczonych aplikacji na urządzeniu mobilnym czy komputerze. Dotyczy to również innych dziedzin: biologii czy geografii.

7. Nie nagradzaj i nie karz, jeśli chcesz zachęcić dziecko do nauki - gdy obiecasz dziecku komputer, tablet czy rower za dobre wyniki w nauce, stanie się on celem samym w sobie. Gdy ukarzesz je za jedynkę z matematyki czy języka polskiego, nauka będzie kojarzyć się z traumatycznym przeżyciem. „Księga wyzwań i umiejętności” wspomniana wyżej ma sprawić, że zdobywając wiedzę dziecko ma poczucie, że robi coś ważnego, wzbogaca się. Nie chodzi zatem o to, by za zapełnienie kolejnych kartek otrzymało konkretną nagrodę. Ma uświadomić sobie, że wiedza, którą zdobywa, jest wartością.

8. Zachowaj zdrowy rozsądek i ucz dziecko odpowiedzialności - dziecko powinno wiedzieć, że nauka to jego obowiązek. Mama i tata pracują, dziecko się uczy – każdy członek rodziny wnosi do niej własną pracę.

9. Wpajaj mu pogląd, że mądrość to coś, nad czym trzeba pracować - kładź nacisk na wytrwałość, a nie na efekty.

10. Chwal dziecko za najmniejszy sukces, za wykonaną pracę, włożony wysiłek,
a nie rezultaty.

 

Powodzenia!

Linki z grami edukacyjnymi:

https://anglomaniacy.pl/

Strony:

www.matzoo.pl

www.matmag.pl

www.pisupisu.pl

www.ortofrajda.pl

www.superbelfrzy.pl

www.learningapps.org – również dla starszych uczniów

Źródło opracowania:

http://kulturalnyplaczabaw.pl/jak-motywowac-dziecko-do-nauki/

https://naszeszkoly.krakow.pl/artykuly/biblioteka/jak-pomoc-dziecku-w-efektywnej-nauce

 

Opracowała: Grażyna Zasadowska

 

 

Drodzy Rodzice i Uczniowie!

Aby umilić Wam czas spędzany w domu, chciałabym zaproponować pewną  zabawę. Na kartkach pociętych w paski zapiszczcie zdania, które będziecie musieli wykonać. Najlepiej zrobić to z cała rodziną, dzięki czemu uzyskacie dużo ciekawych pomysłów. Kartki z zadaniami zegnijcie i wrzućcie  do woreczka. Przykładowe zadania:

Zrób trzy pajacyki.

Uściskaj mocno jedną osobę.

Znajdź jakieś zielony przedmiot.

Ustań na jednej nodze .

Zaśpiewaj piosenkę.

Kolejnym zajęciem może być gra w grę planszową. Niech to jednak będzie gra planszowa wymyślona przez Was. Zdecydujcie jaki będzie motyw przewodni np. wiosna, stwórzcie plansze oraz pionki, które można zrobić z plasteliny, a także co najważniejsze ustalcie reguły gry. Możecie opisywać różne pola, dodawać wyzwania lub zadania do wykonania. Wszystko zależy od Waszej kreatywności!

Miłej zabawy!

Opracowała: Magdalena Czarnecka

 

Ilustracja udostępniona i dopasowana do zasad dzialania szkoły za zgodą autora p. Joanny Przybylskiej 

 

Drodzy Uczniowie! 

Dziś odpowiemy sobie na pytanie:

Jak skutecznie uczyć się w domu?

Nastał czas, gdy umiejętności, które nabyłeś samodzielnie, korzystając np. z serwisów społecznościowych na smartfonie, tablecie, komputerze lub w szkole podczas lekcji informatyki, mogą wprowadzić Cię na wyższy poziom wykorzystania nowoczesnych technologii. Jeśli masz jakiekolwiek trudności np. z dostępem do sygnału internetu skontaktuj się ze szkołą i poinformuj o swoich problemach. Pamiętaj, że jeśli jesteś członkiem społeczności i to, że musisz przebywać w domu nie oznacza, że jesteś poza swoją klasą szkolną.

Drogi Uczniuj poniższe porady pomogą Ci one efektywnie uczyć się i rozwijać swoje zainteresowania, zachęcam do lektury :)

1.      Samodzielnie lub z pomocą rodziców zorganizuj swoje miejsce i ustal czas pracy:

2.      Zapoznaj się dokładnie z informacjami przesłanymi przez dyrektora szkoły, wychowawcę, nauczycieli poszczególnych przedmiotów na temat sposobów i narzędzi, które będą wykorzystywane do prowadzenia nauczania.

3.      Jeśli masz rodzeństwo w wielu szkolnym, a w domu nie ma odpowiedniego sprzętu dla każdego z Was, Twoi rodzice powinni skontaktować się ze szkołą ( Waszymi wychowawcami) oraz ustalić z nim i sposobów Waszej pracy.

4.      Zapoznaj się z instrukcjami przekazywanymi przez wychowawcę / nauczycieli jak pobrać materiały do nauki.

5.      Pamiętaj,że w  razie potrzeby możesz napisać sam lub z pomocą rodziców maila  do nauczyciela  z prośba o przedłużenie terminu wykonania danego zadania / aktywności.

6.      Przyda Ci się komputer, tablet lub smartfon z kamerą internetową, słuchawkami i mikrofonem – sprawdź działanie tych urządzeń na przykładowym połączeniu  ze swoimi rówieśnikami lub innymi osobami: przygotuj również swoje zeszyty i podręczniki, gdyby potrzebna była dodatkowa notatka poza materiałami elektronicznymi.

7.      Jeśli zajęcia są prowadzone online, czyli w czasie rzeczywistym, pamiętaj aby kilka minut wcześniej zalogować się w odpowiednim miejscu.

8.      Uczestnicz aktywnie w zdalnym nauczaniu. Początkowo taka forma nauki może budzić Twoja obawę, szybko jednak przekonasz się, że jest ona bardzo przystępna i atrakcyjna.

9.      Zapoznaj się ze wszystkimi materiami przygotowanymi i przekazanymi ci przez nauczyciela, a także z terminami wykonania zadań oraz  sposobami przekazania rozwiązań.

10.  Sprawdź, w jaki sposób możesz zadawać nauczycielowi pytania lub uczestniczyć w dyskusji.

11.  Uważnie czytaj polecenia , jeśli masz wątpliwości, wykorzystaj dostępne formy komunikacji, by wyjaśnić je z nauczycielem.

12.  Odważnie udzielaj odpowiedzi i zadawaj pytania przez sieć, pamiętaj o zachowaniu odpowiedniej formy grzecznościowej przy ich formułowaniu.

13.  Staraj się maksymalnie wykorzystać czas nauki i nie przedłużaj niepotrzebnie czasu spędzonego przy komputerze.

14.  W miarę możliwości systematycznie odrabiaj zadania domowe i wykonuj wymagane przez nauczyciela aktywności.

15.  Sprawdź termin wyznaczony przez nauczyciela na wykonanie zadania.

16.  Jeśli Twoje rozwiązanie wymaga przygotowania pliku – jeśli jest on zbyt  duży poproś o pomoc rodzica lub nauczyciela, upewnij się czy plik dotarł do nauczyciela.

17.  W razie pojawienia się problemów zawsze proś o pomoc.

18.  Staraj się rozszerzać swoje wiadomości, wyszukując dodatkowe informacje w internecie za zadany temat. Pamiętaj aby nie kopiować gotowych rozwiązań i tekstów. Przekazuj nauczycielowi tylko Twoje autorskie rozwiązania i materiały.

19.  Przestrzegaj zasad bezpieczeństwa w internecie i higieny pracy z komputerem /innymi urządzeniami. Informuj rodziców o wszystkich sytuacjach, które wzbudziły Twój niepokój.

20.  Pomagaj swoim kolegom i nauczycielom jeśli maja problemy techniczne .

21.  Jeśli zdajesz w tym roku egzamin ósmoklasisty, skorzystaj z materiałów publikowanych przez Centralną Komisję  Egzaminacyjną, w  tym z próbnych testów. Pomogą Ci one lepiej przygotować się do egzaminu.       

Pamiętaj także aby 

       dobrze zorganizować  przestrzeń do nauki zdalnej

       pracować według planu dnia

       robić przerwy, wtedy nauka będzie efektywna

       wyłączyć telewizję i wyciszyć telefon

       pić wodę i, jeśli masz ochotę, podjadaj zdrowe przekąski

źródło:

https://epodreczniki.pl/a/ksztalcenie-na-odleglosc---poradnik-dla-szkol/DoZ5oHTYD

Opracowała: Magdalena Synik

          WARTO ROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM O EMOCJAC

           W szkole, podczas rozmów z naszymi uczniami, bardzo często nawiązuję do emocji jakie im towarzyszą. Dlaczego to robię? Ponieważ rozmowa o emocjach:

  • pomaga dzieciom przyglądać się własnym uczuciom i wiązać je z konkretną sytuacją – to wzbogaca doświadczenie;
  • pozwala rozumieć rzeczywistość: “podejmujesz jakąś decyzję, która ma określone konsekwencje”;
  • rozwija świadomość siebie;
  • poszerza słownik emocji (lepiej, trafniej nazywamy emocje);
  • dzięki dzieleniu się swoimi emocjami z innymi (np. rodzicami, rówieśnikami) tworzymy więź, zawieramy  przyjaźnie;
  • uczymy się zasad, które rządzą relacjami międzyludzkimi;
  • poznajemy własny charakter, porównujemy go z innymi;
  • dowiadujemy się, że nie wszyscy myślą i czują tak jak ja, że inaczej reagują – pokazuje to odmienność w zachowaniach i reakcjach ludzi oraz ich różnicach w pragnieniach i marzeniach;
  • dzięki rozmowie o emocjach odkrywamy, że każdy posiada swój wewnętrzny świat uczuć i myśli, niezależny, niepowtarzalny – prawie jak linie papilarne na dłoni.  

 

Warto żeby rozmowy o emocjach towarzyszyły nam na codzień w naszych domach.

 

CO MOGĄ ZROBIĆ RODZICE?

 

  1. Wyjaśnijcie, że uczucia mają swoje przyczyny oraz że sposób ich wyrażania w określony sposób ma swoje konsekwencje (np. wstyd możemy próbować ukryć kłamstwem, ale będzie to miało swoje konsekwencje … ) – pozwólcie dzieciom doświadczyć konsekwencji ich postępowania i sposobu wyrażania emocji.
  2. Pokażcie związek MYŚLI – EMOCJI – ZACHOWANIA – dziecko musi widzieć, że emocje pojawiają się na skutek naszych myśli, a to jak się zachowamy zawsze ma konsekwencje, uczmy jak wyrazić np. złość, aby konsekwencje społeczne były jak najmniej dotkliwe
  3. Unikajmy stereotypów – ludzie mają różny poziom wrażliwości i sami podejmują decyzję, w jaki sposób zachować się w danej sytuacji. Nie generalizujmy, że np. dziewczynki bardziej coś przeżywają, a chłopcy nie mają uczuć, bo to nieprawda.
  4. Odwołujmy się do bohaterów z literatury – czytanie książek, opowiadań, bajek daje dziecku możliwość utożsamiania się z postaciami, uczy rozwiązywać problemy, radzić sobie z trudnymi przeżyciami;
  5. Bądźmy dobrym przewodnikiem, dajmy przykład własnym zachowaniem. Pokazujmy dzieciom nasze emocje, nawet jeśli są silne. Uczmy ich na własnym przykładzie, że nie zawsze radzicie sobie z własnymi uczuciami, że też zdarza się wam mieć gorszy dzień czy też macie kłopoty, które was smucą, złoszczą – to uczy dzieci przeżywania smutku, porażki, paradoksalnie daje im siłę, że też sobie poradzą;
  6. Rozmawiajmy z dziećmi o emocjach przeżywanych każdego dnia, nazywajmy co nas ucieszyło, zasmuciło, zaskoczyło itp. Młodsze dzieci mogą narysować, to co czują, starsze – prowadzić dziennik emocji, pisać wiersze i opowiadania.

 

Źródło:

http://spdavinci.pl/rozmawiac-dzieckiem-o-emocjach-zrobic-mowi-nic-mu-sie-chce/

Jak rozmawiać z nastolatkiem? 5 przydatnych wskazówek:

https://www.juniorowo.pl/rozmawiac-nastolatkiem-5-podpowiedzi-ktore-ulatwia-porozumienie/

Ćwiczenia dotyczące emocji:

https://emocjedziecka.pl/tag/emocje-cwiczenia/

https://www.superkid.pl/emocje-materialy-dla-dzieci

https://zdrowyprzedszkolak.pl/wychowanie/704/zabawy-wspomagajace-rozwoj-inteligencji-emocjonalnej-u-dzieci.html

Opracowała: Emilia Aksamit

 

                                                     

 

DEPRESJA U DZIECI I MŁODZIEŻY

                  W ostatnich latach coraz częściej spotykanym i niepokojącym zjawiskiem jest zwiększenie się zachorowalności na depresję dzieci i młodzieży. Każdy z nas, niezależnie od wieku, przeżywa swoje trudności, na które reaguje smutkiem i obniżonym samopoczuciem. W większości przypadków po kilku dniach odczuwamy jednak poprawę. Tak dzieje się u osób zdrowych. O depresji możemy mówić, jeżeli stały spadek nastroju trwa ponad 2 tygodnie, a wahania nastroju powodują, że nie możemy normalnie funkcjonować. Takich objawów w żadnym wypadku nie należy lekceważyć.

Co powoduje depresję u dzieci i młodzieży?

•             czynniki biologiczne (jeżeli rodzice chorowali na depresję, to ryzyko choroby u dziecka wzrasta aż 3-4 krotnie)

•             traumy i bolesne doświadczenia

•             czynniki środowiskowe (m.in. śmierć któregoś z rodziców, rozwód, zmiany szkoły, alkoholizm w rodzinie itp.)

•             wyuczone u dziecka sposoby negatywnego myślenia, nieumiejętność radzenia sobie z problemami („Jestem zły”, „Do niczego się nie nadaję”…)

Co powinno zaniepokoić?

Częste bóle brzucha i głowy, brak apetytu, spadek koncentracji, nieobecności w szkole, brak zainteresowania nauką, niedotrzymywanie wyznaczonych terminów, zmiana zachowania wobec rodziny i przyjaciół, konfliktowe nastawienie wobec rodziców, wycofanie z kontaktów z rówieśnikami (nagła zmiana grupy znajomych), nagłe porzucanie swoich zainteresowań, spadek poczucia własnej wartości, poczucie braku nadziei, sensu życia, wycofanie, myśli samobójcze, autoagresja, niezdolność do przeżywania radości, satysfakcji i przyjemności, a także agresja słowna i fizyczna.

Rodzicu, jak możesz pomóc?

•             zaoferuj wsparcie i zrozumienie

•             powiedz: „nie ma nic złego w proszeniu o pomoc”, „widzę, że jest Ci ciężko”

•             postaraj się wyrazić, że ludzie mają prawo do popełniania błędów

•             nie narzucaj się

•             nie bój się szukać profesjonalnej pomocy

Czego unikać/nie robić podczas rozmowy z dzieckiem?

•             nie lekceważ problemów dziecka

•             nie mów: „to nic takiego”, „nic Ci nie będzie”

•             nie każ dziecku „wziąć się w garść”

•             nie namawiaj do nadmiernej aktywności (ćwiczenia fizyczne, czy wyjście do ludzi nie spowoduje, że depresja minie)

Sposoby leczenia depresji:

1.            Psychoterapia indywidualna (spotkanie i rozmowa z bezstronną osobą, pomaga dziecku zrozumieć własne emocje i odczucia bez bycia ocenianym).

2.            Psychoterapia grupowa (spotkania z rówieśnikami lub osobami o podobnych przejściach. Dzięki takiej formie terapii możemy zobaczyć, że nie jesteśmy sami ze swoimi problemami).

3.            Terapia rodzinna (spotkania, w których rodzina może zrozumieć, gdzie leżą powody niepokojących zachowań dzieci).

4.            Farmakologia (przy wielu rodzajach depresji niezbędne jest wsparcie organizmu lekami).

5.            Hospitalizacja (w skrajnych przypadkach np. gdy jest zagrożenie życia).

Potwierdzeniem diagnozy, iż dziecko cierpi na depresję są testy psychologiczne, opracowane odrębnie dla poszczególnych grup wiekowych. Umożliwiają one ocenę problemu i ustalenie odpowiedniego leczenia. Model leczenia depresji u dzieci i młodzieży powinien być modelem całościowym, uwzględniającym szeroko rozwój dziecka i cykl życia rodziny.

Zadaniem rodziców jest pomóc młodemu człowiekowi odnaleźć szczęście i poczuć zadowolenie z siebie. Pokazać, że warto żyć i dążyć do celu.

PAMIĘTAJ! Depresja jest chorobą przewlekłą i nawracająca, dlatego jej leczenie trwa długo, a po wystąpieniu pierwszego epizodu depresyjnego istnieje poważne ryzyko pojawienia się kolejnego.

Gdzie szukać pomocy?

http://twarzedepresji.pl/wazne-telefony-szukac-pomocy/

Źródła:

https://www.pum.edu.pl/__data/assets/file/0018/67212/59-01_032-036.pdf

https://ncez.pl/abc-zywienia-/psychodietetyka/jak-rodzice-moga-pomoc-dziecku-choremu-na-depresje-

https://forumprzeciwdepresji.pl/depresja/kazdy-moze-miec-depresje/depresja-u-dzieci-i-mlodziezy

Opracowała: Natalia Motylewska

 

 

 

Mikroekspresje

Mikroekspresje to niewielkie ruchy mięśni twarzy, które trwają pół sekundy lub nawet krócej, zdradzające prawdziwe emocje. Nie jesteśmy w stanie ich ukryć czy kontrolować. To dlatego, że nasz mózg emocjonalny jest znacznie szybszy niż część racjonalna, która rozwinęła się najpóźniej. Mikroekspresje to reakcje emocjonalne kontrolowane przez tę starszą część, wydarzają się w ciągu pół sekundy po tym, jak bodziec, czyli na przykład pytanie czy obraz, dotrze do mózgu. Dopiero po tym czasie możemy zracjonalizować to, co się wydarzyło i jak powinniśmy się zachować w reakcji na ten bodziec. Nawet Japończycy, których kultura zmusza do nieustannego uśmiechu, w pierwszej chwili wyrażają wstręt, strach czy złość. Potem oczywiście uśmiech wraca na ich twarze. Osoby niewytrenowane w obserwowaniu mikroekspresji widzą jednak tylko ten uśmiech.

                                                                    Siedem podstawowych emocji
Podstawowe emocje to szczęście, złość, wstręt, smutek, zdziwienie, strach, pogarda. To uniwersalne emocje, ludzie na całym świecie wyrażają je tak samo. To podstawowy język, którym posługujemy się, jeszcze zanim zaczniemy mówić. Paul Ekman odkrył, ze nawet osoby niewidome od urodzenia posługują się tymi samymi ekspresjami mimicznymi.

Jeżeli pragniemy lepiej rozumieć ludzi i szybciej odczytywać ich emocje, polecam naukę tych siedmiu mikroekspresji. Na początek trzeba poćwiczyć je u siebie na twarzy przed lustrem, aby móc potem bez problemu wychwytywać je u innych.

1.ZŁOŚĆ / GNIEW

  • Brwi są opuszczone i złączone
  • Pojawia się pozioma zmarszczka pomiędzy brwiami
  • Dolne powieki są napięte
  • Oczy są przymrużone
  • Wargi są napięte, mogą być ściśnięte z kącikami skierowanymi w dół
  • Nozdrza mogą być powiększone
  • Podbródek się wysuwa

2. STRACH

  • Brwi są uniesione i ściągnięte do siebie, zazwyczaj w prostej linii
  • Pojawiają się zmarszczki pomiędzy brwiami
  • Górne powieki są uniesione, ale dolne są napięte
  • Widoczne jest białko oczy pod górnymi powiekami
  • Usta są otwarte, wargi ściągnięte do tyłu i lekko napięte

3. WSTRĘT / OBRZYDZENIE

  • Górna warga jest uniesiona
  • Dolna warga jest uniesiona i lekko wysunięta do przodu
  • Nos jest zmarszczony
  • Policzki są uniesione
  • Pojawiają się zmarszczki pod dolnymi powiekami

4.  ZASKOCZENIE

  • Brwi są podniesione i zaokrąglone
  • Skóra pod brwiami jest napięta
  • Pojawiają się poziome zmarszczki na czole
  • Oczy są szeroko otwarte, widoczne są cztery białka
  • Szczęka w zaskoczeniu opada, zęby nie są złączone, nie ma napięcia w ustach

5.  SZCZĘŚCIE

  • Kąciki ust są uniesione i skierowane na boki
  • Pojawiają się linie od nosa do usta
  • Policzki się podnoszą
  • Mięśnie wokół oczu się napinają 
  • Pojawiają się zmarszczki wokół oczu tzw. kurze łapki
  • Napinają się dolne powieki

6. SMUTEK

  • Wewnętrzne kąciki brwi są uniesione do góry
  • Skóra pod brwiami ma kształt trójkąta
  • Pojawiają się trójkątne zmarszczki pod dolnymi powiekami
  • Szczęka wysuwa się do przodu
  • Dolna warga się unosi
  • Kąciki ust są skierowane w dół

7. POGARDA / DEZAPROBATA

  • Tylko jeden kącik ust unosi się - emocja asymetryczna
  • Robimy to ciągle, gdy coś lub ktoś nam się nie spodoba

 

Jeżeli kogoś zainteresował temat, polecam obejrzenie filmu „Magia kłamstwa.  To amerykański serial telewizyjny pokazujący życie zawodowe dr. Cala Lightmana i jego kolegów z "The Lightman Group". Mają za zadanie "rozszyfrowywać" uczucia ludzi, wyrażane mową ciała. W tym celu wspierają FBI, CIA, policję, udzielają pomocy kancelariom prawniczym, korporacjom i osobom prywatnym.

Opracowała: Magdalena Czarnecka

 

Psychospołeczne konsekwencje wad wymowy

 

    Komunikacja jest procesem społecznym służącym budowaniu relacji, uczestniczeniu we wspólnocie, utrzymywaniu stosunków międzyludzkich. Umiejętność skutecznego porozumiewania się jest aktualnie jedną z kluczowych kompetencji gwarantującą sukces na gruncie zawodowym, społecznym, rodzinnym. Konsekwencje odstępstw w tym zakresie mogą skutkować wycofaniem społecznym bądź niższym poczuciem wartości. Mówiąc o komunikacji, każdy z Nas może mieć na myśli coś innego. Niektórzy komunikację kojarzą z wykorzystaniem nowoczesnych technologii i mediów, inni przywiązują uwagę do znaczenia komunikacji niewerbalnej nadającej kontekst komunikacyjny. Równie często myśląc o komunikacji nasze skojarzenia wiążą się z bezpośrednią komunikacją z drugą osobą bazującą na komunikacji werbalnej. Mowa jest zjawiskiem psychospołecznym i równoznaczne jest to, że jakiekolwiek jej zaburzenia prowadzą do wystąpienia skutków psychologicznych, lub szerzej ujmując psychospołecznych (Kędziora, 2015, s.45). Na gruncie szkolnym aspektem zaburzeń mowy zajmuje się logopeda, a podejmowane dzialania wiążą się z diagnozowaniem i eliminowaniem wad wymowy. Wada wymowy, która w praktyce logopedycznej może być synonimicznie nazywana dyslalią, zaburzeniem wymowy, zaburzeniem artykulacji, wadą artykulacji, nieprawidłową realizacją fonemów, zaburzeniem substancji w płaszczyźnie segmentalnej, jest określeniem charakteryzującym wadliwą realizację fonemów, odbiegających od przyjętej normy wymawianiowej (Jastrzębowska, 2017, 365).

 Funkcjonowanie w grupie szkolnej ucznia z wadą wymowy może stanowić źródło niesatysfakcjonujących doświadczeń związanych z kontaktem werbalnym. To z kolei może prowadzić do stopniowego wycofywania, a nawet izolowania się z grupy społecznej. Trudności wynikające z niepomyślności porozumiewania się prowadzą do budowania w uczniu poczucia niższej wartości, wiary w siebie oraz ograniczają zaspokajanie podstawowych potrzeb i rozwoju osobowości (Jopkiewicz, 2001, s. 118). Badania wskazują, że dzieci ze zdiagnozowaną wadą wymowy, w porównaniu z rówieśnikami, u których nie występują zaburzenia artykulacji, przejawiają problemy w rozwoju emocjonalnym. Istotne różnice dotyczą częstości występowania podwyższonego poziomu niepokoju pomiędzy badanymi z problemami logopedycznymi i bez problemów logopedycznych (Pudełko, 2018, s. 70).

   Obowiązujące nauczycieli i specjalistów pracujących w szkołach holistyczne podejście do każdego ucznia przyczyniło się do tego, że coraz częściej stykamy się z zagadnieniem samooceny. Możemy mówić o kolektywności dziedzin zajmujących się tym zagadnieniem, m.in. psychologii i logopedii, pedagogiki, których wspólny obszar nazywamy wychowaniem. Wychowanie logopedyczne ukierunkowane jest na prawidłowe kształtowanie mowy i komunikacji. Wychowanie w psychologii dotyczy sfery poznawczej wychowanka, jego osobowości oraz systemu wartości (Hamerlińska, 2012, s.36). Wieloaspektowość podejścia potwierdza złożony wymiar podejmowanych oddziaływań w placówkach szkolnych.

   Najogólniej ujmując samoocena jest zespołem opinii i osądów odnoszonych do własnej osoby. Dotyczą one właściwości fizycznych, psychicznych i społecznych (Niebrzydowski, 1976, s. 94). W zależności od poziomu (niski/wysoki), adekwatności (zawyżona/zaniżona), spójności i trwałości samooceny wyznaczany jest stosunek człowieka do samego siebie oraz otaczającej go rzeczywistości. Osoby reprezentujące wysoki poziom samooceny
jej adekwatność, spójność i trwałość wykazują lepsze przystosowanie do życia społecznego, większe poczucie szczęścia oraz satysfakcji życiowej. Przeciwnie u osób przejawiających niską, nieadekwatną, niespójną i chwiejną samoocenę procesu samoregulacji przebiegają gorzej (Kupiec, 2014, s. 120).

   Wspólny aspekt komunikacji i funkcjonowania psychospołecznego przekłada się na funkcjonowanie w klasie. Wskazuje się, że uczniowie z wyższą samooceną są częściej wskazywani jako zabierający głos w dyskusji, a uczniowie z samooceną niską jako ci, którzy robią ro zdecydowanie rzadko oraz niechętnie wyrażają swoją opinię (Łaguna, Lachowicz-Tabaczek, Dzwonkowska, 2007, s. 166).  Wnioskować można, że doświadczenia z okresu szkolnego związane z mową i komunikacją, rozwojem psychospołecznym, emocjonalnym, moralnym, efektami edukacyjnymi, odzwierciedlają się w późniejszych sukcesach na gruncie zawodowym, rodzinnym, samorealizacji i autonomii (Szafrańska, 2016, s. 40).

     Problematyka zaburzeń mowy jest ważnym zagadnieniem z uwagi na występujące konsekwencje pedagogiczne, psychologiczne, społeczne. Negatywne następstwa zaburzeń mowy przekładają się na losy edukacyjne, m.in. na naukę czytania i pisania. Ponadto uczniom ze zdiagnozowanymi zaburzeniami mowy i komunikacji trudniej jest nawiązać relacje społeczne, co może przyczyniać się do braku pełnej socjalizacji lub zaburzeń emocjonalnych (Pituła, 2009, s. 188).

    Konsekwencją występowania wad wymowy jest również niższa samoocena w grupie  dzieci i młodzieży. Potwierdzają to m.in. badania przeprowadzone przez Magdalenę Zając, których wyniki wskazują, że im wcześniejsze rozpoznanie deficytu oraz im jest on bardziej widoczny dla otoczenia, tym jego większy wpływ na kształtowanie się samooceny (2014, s. 268). Ponadto Zbigniew Tarkowski zauważa, że zaburzenia mowy mogą przyczyniać się do przejawiania agresji wynikającej z niemożności satysfakcjonującej komunikacji.

   Nieustanny wzrost diagnozowanych odstępstw od normy w zakresie rozwoju mowy oraz jej realizacji jest niepokojący. Wśród dzieci objętych edukacją w oddziałach przedszkolnych zaburzenia mowy mogą być obecne nawet u około 80%. Natomiast na poziomie klas I–III obejmują przedział od 50 do 60–70%, a klas IV–VI 18–20% (Zaorska, 2013, s. 200). Biorąc pod uwagę fakt, że mowa wpływa na kształtowanie się psychiki i osobowości człowieka, a następstwa zaburzeń mowy i komunikacji przekładają się na funkcjonowanie psychospołeczne, warto uświadamiać uczniów oraz ich rodziców o następstwach utrzymujących się wad wymowy w okresie szkolnym. Pamiętajmy, zaburzenia mowy, języka czy komunikacji mogą być głównym problemem rozwojowym niosącym zagrożenia dla sprawności funkcjonalnych wszystkich sfer rozwojowych, a także relacje społeczne i emocjonalność (Podgórska-Jachnik, 2018, s. 9). Wadę wymowy można wyeliminować. Chęć oraz zaangażowanie w wykonywanie ćwiczeń wystarczą, żeby zauważyć rezultaty. Wystarczy ćwiczyć 5 minut dziennie!

Ważniejsze publikacje:

Hamerlińska-Latecka, A. (2012). Dyslalia. Psychospołeczny aspekt terapii logopedycznej. Bydgoszcz: Wydawnictwo UKW.

Jastrzębowska, G. (2017). Zaburzenia komunikacji językowej (wyjaśnienie podstawowych pojęć). W: T. Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.), Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki, t1. Interdyscyplinarne podstawy logopedii. Opole: Wydawnictwo UMCS.

Jopkiewicz, A. (2001). Konsekwencje społeczne, psychologiczne i pedagogiczne nieprawidłowego rozwoju mowy dziecka, „Acta Scientifica Academiae Ostroviensis”, nr 8, s. 113-123.

Kędziora, S. (2015). Psychologiczne aspekty wczesnej diagnozy zaburzeń mowy u dzieci. W:  J. Trzaskalik (red.), Interdyscyplinarne aspekty wczesnej diagnozy logopedycznej, Kraków: Akademia Ignatanum.

Kupiec, H. (2014). Płeć jako moderator samooceny młodzieży dostosowanej i niedostosowanej społecznie. Polish Journal of Social Rehabilitation”, nr 7, s.117 -134.

Łaguna, M., Lachowicz-Tabaczek, K., Dzwonkowska, I. (2007).  Skala samooceny SES Morrisa Rosenberga – polska adaptacja metody. „Psychologia Społeczna”, t.2, s. 164–176.

Niebrzydowski, L. (1976). O poznawaniu i ocenie samego siebie; na przykładzie młodzieży dorastającej. Warszawa: Nasza Księgarnia.

Pituła, B., Kitlińska-Król, M. (2009). Jakość i zakres funkcjonowania opieki logopedycznej
w ocenach nauczycieli, logopedów i rodziców.
Chowanna”, nr 1, s. 187 - 205. 

Podgórska-Jachnik, D. (2018). Wspomaganie uczniów z zaburzeniami mowy, języka
i komunikacji w edukacji włączającej. „Edukacja”, 4(147), s. 8–21.

Pudełko, W. (2018). Podwyższony poziom niepokoju u dzieci z dyslalią – analiza zagadnienia w świetle metody Rysunku Projekcyjnego. „Nauczyciel i Szkoła” 2018/3, nr 67, s. 59-78.

Szafrańska, K. (2016). Terapia zaburzeń komunikacji człowieka w kontekście socjalizacji
i resocjalizacji. W: K. Szafranska, I. Klonowska, E. Małachowska (red.), Wieloaspektowość komunikacji. Warszawa: Pedagogium Wyższa Szkoła Nauk Społecznych.

Zając, M. (2014). Zaburzenia rozwoju mowy a samoocena dziecka. W: D. Baczała,
J. Błeszyński (red.), Terapia logopedyczna. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.

Zaorska, M. (2013). Znaczenie badań nad zaburzeniami mowy – stan, perspektywy, wyzwania. „Przegląd badań pedagogicznych”, Vol 2, No17, s. 199 -209.

Opracowała: Marta Giziewska 

 

Jak zdrowo się odżywiać i wzmacniać odporność
w czasie epidemii?

 

W zdrowym ciele – zdrowy duch! – to hasło zna prawie każdy. Nie od dzisiaj wiemy, że zdrowe żywienie to lekarstwo dla naszego ciała i duchaJ. To prosta zasada, o której warto pamiętać, zwłaszcza teraz, kiedy cały czas spędzamy w domu.  Zdrowy tryb życia to również ruch na świeżym powietrzu, kąpiele słoneczne i dużo uśmiechu. Co zatem mogę zrobić dla swojego zdrowia, jak wzmocnić odporność siedząc w domu, jeśli należy unikać wychodzenia na dwór? Oto kilka prostych sposobów:

Dieta

  1. Jedz różne potrawy! – Jeśli zadbasz o to, by w Twoim jadłospisie codziennie znalazły się inne potrawy, ale takie, które lubisz - unikniesz znudzenia i chętniej będziesz sięgać po zdrowe produkty.
  2. Jedz regularnie i zrezygnuj z przekąsek! – A to oznacza, jedz co 3 – 4 godziny – wtedy ograniczysz podjadanie między posiłkami. Kiedy odstępy między posiłkami są równomiernie rozłożone, żołądek nie zdąży dobrze zgłodnieć, a Ty nie będziesz podjadać J. Jeśli przyjdzie myśl, żeby coś zjeść – zadaj sobie pytanie: Czy zjadłabym/ zjadłbym marchewkę? Jeśli odpowiedź będzie przecząca (Nie!), to znaczy, że nie potrzebujesz teraz jeść. Lepiej napij się szklankę wody – zapełni żołądek i pozbawi cię odczucia głodu.
  3. 5 x 5! – W ciągu dnia zjadaj pięć posiłków, w których znajdzie się pięć porcji warzyw lub owoców. Przyjęło się, że jedno jabłko lub jeden pomidor, albo surówka do obiadu, to jedna porcja. Warzywa i owoce mają bardzo dużo witamin i wzmacniają odporność, dzięki czemu nie straszne nam żadne bakterie i wirusy.
  4. Biali wrogowie! – Brzmi groźnie? No właśnie! Biali wrogowie to nic innego jak nadmiar cukru i soli. Pamiętaj! Objadanie się słodyczami i słonymi chipsami nie wyjdzie Ci na zdrowie. O tym wiedzieli już nasi przodkowie. Oczywiście, można je spożywać, ale w niewielkiej ilości. Zaplanuj sobie jeden dzień w tygodniu, w którym będziesz jeść słodycze lub chipsy. Może to być dzień weekendowy. Dzięki temu łatwiej będzie Ci zapanować nad zachciankami. Najlepszym rozwiązaniem dla twojego zdrowia byłoby zamiast słodyczy jeść orzechy, nasiona, owoce – są źródłem wielu składników odżywczych.
  5. Jedz kiszonki! – A co to takiego? Same pyszności: ogórki i kapusta kiszona. Możesz zjadać je do obiadu lub na kanapce. Zawierają ogromne ilości witaminy C, A, E, K, B1, B2, B3. Jak widzisz, to prawdziwa bomba witaminowa, ale na szczęście nie wybuchaJ Dzięki takim składnikom twój układ odpornościowy będzie odstraszał wszystkie nieproszone szkodniki, które chciałyby zamieszkać w twoim ciele
  6. Pij wodę! – Woda znacząco wpływa na zdrowie naszego organizmu. Jeśli nie lubisz pić wody, bo nie ma smaku, możesz wypijać wodę z cytryną. Czuć w niej cytrusy i daje orzeźwienie.

 

Aktywność fizyczna

Ćwicz w domu! – Ciągle siedzisz przed komputerem, a potem przed telewizorem. Próbujesz znaleźć w końcu jakąś wygodną pozycję, ale nie zawsze się to udaje. Bolą plecy, kark i masz wrażenie, jakby całe ciało było nie twoje. Na szczęście jest na sposób! Możesz wykonywać ćwiczenia z trenerem – youtuberem. Nawet się zrymowało! W internecie jest wiele ciekawych propozycji jak ćwiczyć w domu, nie wychodząc na zewnątrz. Oto jedna z nich: https://www.youtube.com/watch?v=as2labn6K74. Wystarczy 15 min dziennie. To naprawdę niewielki wysiłek, a przynosi ulgę, radość i wzmacnia organizm.

Kąpiele słoneczne

Spotykaj się ze słońcem! – Czy wiesz, że słońce ma wpływ na twoje zdrowie? Tak, tak! Promienie słoneczne zawierają znaczną ilość witaminy D, która nie tylko korzystnie wpływa na kości i mięśnie, ale przede wszystkim wzmacnia odporność i przyczynia się do lepszego samopoczucia. Kiedy tylko słońce wyjrzy zza chmur, korzystaj z kąpieli słonecznych. Wystarczy 20 minut dziennie najlepiej w południe, np. podczas przerwy pomiędzy lekcją  języka polskiego a matematyką. Możesz wyjść na balkon lub na podwórko. Ważne, aby pamiętać, że zbyt długie opalanie szkodzi!

Pozytywne nastawienie

Uśmiech od ucha do ucha! – Kiedy często się uśmiechamy, jesteśmy szczęśliwi. Radość i śmiech to najlepsze lekarstwo na wszystko! Badania naukowe potwierdzają, że uśmiech dotlenia organizm poprawiając krążenie krwi i wzmacnia odporność. Potrafi też zmobilizować organizm do walki z chorobą i przyspieszyć zdrowienie. Ponadto śmiech działa relaksująco, ponieważ produkuje tzw. hormony szczęścia, które wyzwalamy podczas śmiania się. Poprawiają nasze samopoczucie. Dzięki niemu łatwiej jest nam uporać się ze stresem, złością czy smutkiem. Pamiętaj, śmiech to zdrowie!

Żyj zdrowo i kolorowo!

Źródła opracowania:

  1. https://ncez.pl/abc-zywienia-/zasady-zdrowego-zywienia/odzywianie-calej-rodziny-w-czasie-epidemii.
  2. https://www.drclown.pl/usmiech-leczy.

Opracowała: Grażyna Zasadowska

 

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Małej Nieszawce

 

Oddział w Małej Nieszawce

 (budynek Gminnego Przedszkola)

ul. Kręta 4

87-103 Mała Nieszawka

tel. 661 539 996

e-mail: sekretariat.zlawies@poradnia-chelmza.pl

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
 
https://program.archipelagskarbow.eu/index.php
 
Archipelag Skarbów- rekomendowany program profilaktyczny 
 
W ostatnich dniach (16 i 17 grudnia) uczniowie klas VII i VIII wzięli udział w zajęciach profilaktycznych w ramach programu Archipelag skarbów, którego celem głównym jest zapobieganie różnym zachowaniom ryzykownym i problemom młodzieży. Cele szczegółowe skupiały się natomiast w obszarze:
 
  • ograniczenia wczesnych kontaktów seksualnych młodzieży i problemów z nimi związanych,
  • ograniczenia picia alkoholu, używania narkotyków i dopalaczy,
  • ograniczenia natężenia przemocy rówieśniczej (fizycznej, słownej oraz o podtekście seksualnym).

 

Nasi uczniowie aktywnie i z ogromnym zaangazowaniem uczestniczyli w dwóch spotkaniach. Podczas pierwszego, poruszone zostały tematy poświęcone zagadnieniom dotyczącym rozumienia siebie, własnych emocji i relacji z innymi osobami a także tematy zagrożeń wieku dorastania - sięganiu po alkohol, narkotyki i dopalacze. Drugie spotkanie dotyczyło zagadnień związanym z seksualnością człowieka.

 

Specjalne szkolnie zostało przygotowane również dlla naszej Rady Pedagogicznej. Podczas szkolenia nauczyciele zostali poinformowani o celach i treściach Archipelagu Skarbów. Ponadto zaprezentowane zostały wyniki badań dotyczące młodzieży i skutecznych strategii profilaktycznych, które mogą zostać wykorzystane w pracy wychowawczej. 

Ostatnim elementem było spotkanie dla Rodziców, którego zadaniem było zapoznanie Rodziców z celami, założeniami i przebiegiem programu Archipelag Skarbów oraz wybranymi wynikami badań, które pokazują chroniącą rolę rodziców i innych pozytywnych dorosłych w życiu ich własnych dzieci.

Program Archipelag Skarbów został zrealizowany dzięki współpracy Szkoły z Gminną Komisją Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Wielkiej Nieszawce.

 

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Ewaluacja Szkolnego Programu Profilaktyczno-Wychowawczego 2018/2019
Podsumowanie

 

Przedmiotem ewaluacji była skuteczność Szkolnego Programu Profilaktyczno-Wychowawczego.

Monitorowanie i ewaluacja powyższego programu służy doskonaleniu oraz określeniu stopnia osiągnięcia założonych celów programu.

OBSZARY DZIAŁAŃ PROGRAMU PROFILAKTYCZNEGO SZKOŁY:     

  • promocja zdrowia,
  • profilaktyka uzależnień i innych zagrożeń,
  • przystosowanie do życia społecznego,
  • przeciwdziałanie niedostosowaniu społecznemu i przestępczości nieletnich,
  • świadome i odpowiedzialne użytkowanie Internetu.

Metody badawcze

Do badania celowości i  skuteczności zastosowanych działań profilaktyczno-wychowawczych wykorzystałam systematyczną obserwację - monitorowanie funkcjonowania uczniów w szkole przez wszystkich pracowników, wywiady z rodzicami (opiekunami) uczniów, wywiady z pracownikiem socjalnym p. Szczupłowską, asystentem rodziny p. Szczupłowskim,  pracownikami Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, policją, analizę dokumentacji szkolnej, zwłaszcza dzienników lekcyjnych (oceny uczniów, frekwencja, uwagi i pochwały nauczycieli, w tym dokumentacji pedagoga szkolnego (opinie  Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, informacje na temat udzielanej pomocy materialnej rodzinom uczniów, rozmowy i porady udzielane uczniom i rodzicom, analizę zachowań nieakceptowanych społecznie wśród uczniów, analizę postępów w nauce uczniów drugorocznychanonimową ankietę dla rodziców, uczniów oraz nauczycieli.

Ankieta miała na celu uzyskanie informacji na temat skuteczności działań profilaktyczno-wychowawczych realizowanych w szkole. W ankietach zostały wskazane zaobserwowane problemy szkolne wraz z częstotliwością ich występowania. Wymieniono szczególnie ważne w ich ocenie tematy profilaktyczne, które warto podjąć w przyszłości.

Poniższa tabela prezentuje zestawienie najczęściej pojawiających się odpowiedzi w badaniu ankietowym, w grupie uczniów, rodziców i nauczycieli

UCZNIOWIE

RODZICE

NAUCZYCIELE

1.Które z działań profilaktycznych realizowanych w naszej szkole najbardziej Ci się podobają?

  1. Wyjścia do kina na film edukacyjny
  2. Imprezy klasowe
  3. Spotkania z policjantem

1.Które działania profilaktyczne , podejmowane w szkole są najbardziej przydatne dla Pana(i) dziecka?

  1. Zajęcia profilaktyczne z pedagogiem
  2. Zajęcia profilaktyczne z wychowawcą
  3. Filmy edukacyjne
  4. Spotkania z policjantem

1.Jakie działania profilaktyczne najczęściej podejmujesz podczas swojej pracy?

  1. Rozmowy/pogadanki
  2. Wyjazdy edukacyjne
  3. Udział w imprezach szkolnych
  4. Kontakt z rodzicami

2.Które z działań realizowanych w naszej szkole są dla Ciebie najbardziej przydatne?

  1. Wyjścia do kina na film edukacyjny
  2. Spotkania z ważnymi ludźmi
  3. Ciekawe lekcje wychowawcze

2.Do kogo może się zwrócić Pana/i dziecko o pomoc w sytuacji problemowej w szkole?

  1. Wychowawcy klasy
  2. Pedagoga szkolnego
  3. Nauczyciela przedmiotu

2.Co mogłoby Ci w przyszłości pomóc w realizowaniu działań profilaktycznych w szkole?

  1. Współpraca ze specjalistami i instytucjami spoza szkoły
  2. Dostęp do różnych materiałów- filmów edukacyjnych, scenariuszy zajęć
  3. Warsztaty dla nauczycieli

3.Czy są jakieś tematy profilaktyczne, które szczególnie Cię interesują i chciałbyś, aby zostały podjęte w przyszłości?

  1. Zdrowe odżywanie i styl życia
  2. Zajęcia z samoobrony
  3. Wybór zawodu i szkoły średniej

3.Jakie tematy profilaktyczne Pan(i) zdaniem powinny być podejmowane w szkole?

  1. Kształtowanie postaw asertywnych
  2. Konflikty rówieśnicze i mediacje
  3. Przemoc/cyberprzemoc

3.Podaj przykłady działań profilaktycznych realizowanych w szkole, które Twoim zdaniem warto kontynuować.

  1. Zajęcia z pedagogiem
  2. Spotkania z policjantem
  3. Ciekawe lekcje wychowawcze i wyjścia do kina

4. Z jakimi zachowaniami najczęściej spotykasz się w szkole?

  1. Koleżeństwo
  2. Wulgarne słownictwo
  3. Wsparcie

4.Z jakimi zachowaniami najczęściej spotyka się Pana/Pani dziecko w szkole?

  1. Koleżeństwem
  2. Pomocą w rozwiązywaniu problemów
  3. Dokuczaniem i obgadywaniem

4.Z jakimi zachowaniami uczniów najczęściej się spotykasz?

  1. Koleżeństwo
  2. Zrozumienie
  3. Przezywanie i wyśmiewanie innych

5.Który problem sprawia, że nie czujesz się dobrze w szkole?

  1. Przemoc
  2. Dokuczanie innym, wyśmiewanie
  3. Za dużo sprawdzianów i kartkówek

5.Czy któreś z wymienionych wyżej zachowań sprawia, że Pan(i) dziecko nie czuje się w szkole dobrze?

  1. Wyśmiewanie
  2. Obgadywanie
  3. Wywyższanie się

5.Jakie obszary profilaktyki powinien określać program profilaktyczno-wychowawczy?

  1. Integracja z rówieśnikami
  2. Przemoc/cyberprzemoc
  3. Kształtowanie postaw asertywnych
 
 
 
 
 
 
Na podstawie ewaluacji podjętych działań w ramach Szkolnego Programu Profilaktyki można wysnuć następujące wnioski:
  1. Działania profilaktyczne szkoły skutkują poprawą funkcjonowania uczniów na terenie szkoły;
  2. Działania profilaktyczno - wychowawcze szkoły wspomagają psychiczny, fizyczny, społeczny i duchowy rozwój ucznia;
  3. W zdecydowanej większości uczniowie czują się  bezpiecznie w naszej szkole;
  4. W szkole uczniowie uczą się radzić sobie w sytuacjach stresowych, przełamywania barier w komunikacji z innymi , przeciwdziałania agresji i zdrowego stylu życia;
  5. W szkole uczniowie poznają zgubny wpływ substancji psychoaktywnych (papierosy, alkohol, narkotyki) i rozumieją potrzebę zapobiegania uzależnieniom;
  6. Uczniowie uczą się konstruktywnie rozwiązywać konflikty; utrwalają zachowania asertywne;
  7. Uczniowie posiadają umiejętności prawidłowej reakcji w sytuacji zagrożenia; uczniowie i ich rodzice mają możliwość korzystania ze wsparcia.
  8. Uczniowie w trudnych sytuacjach mogą liczyć na pomoc i wsparcie ze strony nauczycieli i wszystkich pracowników szkoły;
  9. Uczniowie mogą liczyć na wsparcie materialne ze strony szkoły, Rady Rodziców, Urzędu Gminy, GOPS-u;
  10.  Rodzice/opiekunowie uczniów korzystają z pomocy pracowników pedagogicznych szkoły przy rozwiązywaniu problemów wychowawczych;
  11. Uczniowie utrwalają wiedzę z zakresu profilaktyki podczas realizowanych programów profilaktyczno- wychowawczych.

 Obszary zagrożeń:

W wyniku ewaluacji Szkolnego Programu Profilaktyki, przy użyciu wymienionych uprzednio technik i metod badawczych, wyróżniono najbardziej ryzykowne, powtarzające się zachowania uczniów na terenie szkoły i poza nią, będące zagrożeniem dla płynnego przebiegu wychowania i edukacji młodzieży oraz ich bezpieczeństwa:

 

  1. W niektórych klasach jest niska motywacja uczniów do nauki – zaobserwowany brak odpowiedniego zaangażowania w proces uczenia się u poszczególnych uczniów;
  2. Palenie papierosów przez uczniównajbardziej zauważalne zjawisko związane z uzależnieniami wśród uczniów naszej szkoły;
  3. Występowanie niewłaściwych postaw i zachowań u młodzieży: w tym przemocy (wyśmiewania, obgadywania, wykluczenia z grupy rówieśniczej, cyberprzemocy). Używanie wulgaryzmów, obserwowane niezgodne z regulaminem szkoły korzystanie z telefonów komórkowych i urządzeń elektronicznych.

Uzyskane wyniki posłużą do przygotowania Szkolnego Programu Profilaktyczno-Wychowawczego na rok szkolny 2019/2020.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

 

 
Zajęcia rozwijające kompetencje społeczno-emocjonalne
dla klas I
 
Za nami pierwsze zajęcia dotyczące współpracy. Uczniowie wysłuchali bajki o współpracujących skrzatach i wzieli udział w burzy mózgów dotyczącej zalet współpracy. Dzięki psychodramie dzieci mogły wczuć się w sytuacje problematyczne i nauczyć się je rozwiązywać. Ponadto zadanie grupowe pozwoliło dzieciom dojść do wniosków, że dzięki współpracy możemy osiągnąć sukces, satysfakcję, możemy być szczęśliwi i zadowoleni. Zajęcia podsumowane zostały krótką rymowanką.
 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
W marcu i kwietniu pedagog szkolny przeprowadzi w klasach pierwszych cykl zajęć, dzięki którym dzieci nauczą się identyfikować swoje emocje oraz rozwiną kompetencje emocjonalno-społeczne w relacji z rówieśnikami.
 
W ramach zajęć zrealizowane zostaną poniższe bloki tematyczne:
 

1. Uczymy się współpracować.

2. Budujemy dobre relacje z rówieśnikami.

3. Wyrażamy złość nie krzywdząc innych.

4. Szanujemy się nawzajem.

 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
 
Szkolenie dla rodziców
,,Dziecko w cyberprzestrzeni"
Materiały poszkoleniowe
 
      W dniu 26.02.2019 r. odbyło się szkolenie dla rodziców ,,Dziecko w cyberprzestrzeni”. W ramach szkolenia przybliżone zostały rodzicom treści dotyczące znaczenia Internetu w życiu dzieci, miejsc i przestrzeni w których dzieci funkcjonują, zjawisk tj. seksting, grooming, stalking, cyberprzemoc oraz uzależnienie od Internetu. Podczas szkolenia podkreślane było znaczenie kontroli rodzicielskiej w ramach której każdy rodzic może:

1. Ustalić z dzieckiem zasady korzystania z Internetu

2. Udostępnić dziecku jedynie pozytywne i bezpieczne treści np. wykorzystując poniższe katalogi:
- Katalog bezpiecznych stron BeSt https://sieciaki.pl/best/
- Przeglądarka internetowa BeSt https://fdds.pl/bestapp/
- Katalog bezpiecznych aplikacji mobilnych BeStApp https://fdds.pl/bestapp/

3. Rozmawiać z dzieckiem o jego doświadczeniach w sieci

4. Skonfigurować ustawienia bezpieczeństwa w urządzeniu (poniżej podpowiedź jak można to zrobić):
https://www.youtube.com/watch?v=K8--mztOu9s telefon komórkowy, tablet
https://www.youtube.com/watch?v=tj7XOimLugU smartphone
https://www.youtube.com/watch?v=8EVl2JT8bhY komputer Windows 7

5. Zainstalować program do kontroli rodzicielskiej
• Beniamin (Windows XP/Vista/7/8/10) https://beniamin.pl/
• Norton Family (Windows, Android, iOS) https://family.norton.com/web/?ULang=pol
• Kaspersky SafeKids (Windows, Android, iOS) https://www.kaspersky.pl/safe-kids
• F-Secure SAFE (Windows, Android, iOS) 
https://www.f-secure.com/pl_PL/web/home_pl/safe
• Kids Place (Android) 
https://play.google.com/store/apps/details?id=com.kiddoware.kidsplace&hl=pl
 
Więcej informacji:
       Rodzice, którzy nie wiedzą, jak rozmawiać z dziećmi na temat bezpieczeństwa w sieci, lub ci, których dziecko miało kontakt ze szkodliwymi treściami i nie wiedzą jak na tę sytuację zareagować, mogą skorzystać z bezpłatnej linii 800 100 100 prowadzonej przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę.
Strony www:
http://www.dzieckowsieci.pl
https://sieciaki.pl
https://www.cyfrowobezpieczni.pl
 
 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
 
,,Wspólne kroki w Cyberświecie"
 
Pierwszy krok- Poznajemy Cyberświat

     Za nami pierwszy krok celem którego było kształtowanie umiejętności twórczego korzystania z Internetu oraz rozwój integracji zespołu klasowego. Podczas zajęć dzieci chętnie dzieliły się swoimi doświadczeniami związanymi z funkcjonowaniem w Cyberświecie. Uczniowie ochoczo wykonywali zadanie dotyczące sposobów spędzania wolnego czasu... jak się okazało oprócz grania w gry, oglądania filmów na youtubie nasi uczniowie uwielbiają aktywny wypoczynek- jazdę konną, jazdę na rowerze, grę w kosza, spacery oraz czas spędzany wspólnie z rodziną np. podczas gier planszowych. 

 
 
  Od maraca w klasie III pedagog szkolny realizować będzie program profilaktyczny ,,Wpólne kroki w cyberświecie". Program został opracowany przez zespół doświadczonych profilaktyków współpracujących z Fundacją Poza Schematami. Składa się on z dziesięciu 45-minutowych zajęć lekcyjnych, prowadzonych z częstotliwością raz w tygodniu oraz jednego dwu i półgodzinnego wspólnego spotkania dzieci, rodziców, opiekunów. 
 
 

  Głównym celem programu profilaktycznego Wspólne kroki w Cyberświecie jest ukształtowanie wśród dzieci wiedzy i umiejętności, które sprzyjają bezpiecznemu korzystaniu z Internetu i mediów elektronicznych, a także chronią przed uzależnieniem od nich. Zajęcia zostaną poświęcone zatem nie tylko zagadnieniom związanym z zasadami bezpiecznego i rozważnego używania mediów elektronicznych, ale i rozwijaniu ważnych umiejętności dzieci, takich jak komunikacja, radzenie sobie z emocjami czy trudnymi sytuacjami.

Więcej informacji uzyskacie Państwo bezpośrednio u pedagoga szkolnego oraz  na stronie:  

https://fundacjapozaschematami.pl/projekty/wspolne-kroki-w-cyberswiecie/

 

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
 
 
 

      Dzień bezpiecznego Internetu, a właściwie w naszej Szkole będzie to miesiąc bezpiecznego Internetu :), ponieważ liczne działania, które chcemy podjąć w obszarze edukacji, profilaktyki i diagnozy w temacie Internetu wymagają rozłożenia ich w przestrzeni całego miesiąca. Poniżej krótka charakterystyka planowanych działań, którym przyświeca  rymowanka wymyślona specjalnie na tę okazję:


Ja w cyberprzestrzeni
Cyberprzestrzweń jest ciekawa,
trochę nauki i zabawa. 
Na Facebooku, Instagramie,
udostępniasz liczne dane.
Swoje imię i nazwisko,
zdjęcie, miasto, środowisko...
Już o Tobie ktoś wie WSZYSTKO.
Nie podawaj swoich danych
dla osób sobie nieznanych.
W Internecie dobrze wiedz,
bezpieczeństwo ważna rzecz!

Planowane działania w obszarze „Dnia bezpiecznego internetu”

W lutym zostaną zrealizowane następujące działania w obszarze diagnozy, profilaktyki, bezpiecznego korzystania z internetu.

1.  Diagnoza sytuacji uczniów w obszarze użytkowania internetu- dostępność do internetu, czas jaki dziecko spędza w sieci, strony, portale z których korzysta, zjawiska z jakimi się spotyka oraz wiedza jaką na temat aktywności dziecka w sieci posiadają rodzice (diagnoza obejmuje wszystkie oddziały szkolne) terminy zostaną ustalone indywidualnie z wychowawcami klas.

- klasy I-III 

- klasy IV-VIII

2. W odniesieniu do wyników diagnozy przygotowane zostaną szkolenia:

- dla rodziców:  26.02.2019 r.

- dla nauczycieli

3. Filmoteka- przygotowanie sali lekcyjnej na wzór sali kinowej i zaproszenie uczniów (dwie grupy IV-VI, VII-VIII) do udziału w seansach filmowych poświęconych tematyce Internetu, korzystając z materiałów na stronie www.cyfrowobezpieczni.pl . Każdy seans zakończy się omówieniem treści i wnioskami. 

Klasy I-III- omawianie filmików profilaktycznych, dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu w ramach programu Mega Misja

4. Przygotowanie debaty szkolnej: „Mocne i słabe strony internetu- wybieraj świadomie”. Udział w dwóch przedziałach wiekowych kl. I-III i IV-VII. Debata zostanie zorganizowana w sali gimnastycznej, uczniowie wybiorą liderów klasowych, pozostali uczniowie będą pełnili funkcje doradczą. 

5. W świetlicy szkolnej będą tworzone prace plastyczne:

„Strażnik Internetu”- wykonanie robota z folii aluminiowej, kartonu, styropianu,

„Cyberwirusy”- tworzenie projektów przestrzennych na temat wirusów w sieci,

Klasy IV-VII- stworzenie komiksu dotyczącego niebezpieczeństw jakie czekają na młodych ludzi w sieci pod tytułem „Ciemna strona internetu”.

6. Wykonanie gazetki ściennej przez uczniów klas VII pt.: STOP CYBERPRZEMOCY!

7.Wspólne planszowanie (uczniowie, rodzice, nauczyciele)- jako alternatywna forma spędzania czasu wobec gier komputerowych i jako forma rozrywki sprzyjająca tworzeniu pozytywnych relacji międzyludzkich.

Podsumowanie działań w formie sprawozdania.

Emilia Aksamit, Magdalena Synik.     

 

 

 

Aktualności

Kontakt

  • Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Małej Nieszawce
    ul, Toruńska 64
    87-103 Toruń
  • (56) 678-10-67
    508-391-887

Galeria zdjęć